وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
آیا امام شافعی با امام احمد مناظره هایی داشته اند و کدام یک بیشتر چیره شده اند؟ آنطور که تاریخ نشان می دهد کدام یک از دو امام با دانش تر و عالم تر بوده اند؟ و امامان صحاح سته پیرو چه مذاهبی بوده اند؟
الحمدلله،
هر یک از ائمه اربعه جایگاه خاصى نزد اهل سنت و جماعت دارند، و آنها اساتید و یا تلامیذ یکدیگر بوده اند، و به یکدیگر احترام میگذاشته اند، و هر یک منهج خاص به خودش داشته، و همه آنها مردم را به گرفتن حقیقت تشویق میکرده اند هر چند اگر مخالف مذهبشان میبود.
و امام شافعى مجدد قرن دوم هجرى بود، در حالیکه امام احمد بن حنبل بعلت استقامت و پایدارى در فتنه خَلْق قرآن، لقب امام اهل سنت و جماعت به وى داده شد (هر چند تمام آنها از ائمه اهل سنت و جماعت بشمار میروند)، و برخى از علماء میگویند اگر استقامت وى نبود، دین به بدعت کشیده میشد.
و در مورد امام شافعى و احمد بن حنبل رحمه الله علیهما، یکى از مناظره هاى کوچکى که ذکر میکنند اینست که نقل میکنند امام شافعى به احمد بن حنبل گفت: شما تارک نماز را کافر میدانى؟ احمد بن حنبل گفت: بله، سپس امام شافعى به او گفت: پس چکار کند تا مسلمان شود؟ احمد بن حنبل گفت: نماز بخواند، امام شافعى به او گفت: نماز کافر که قبول نمیشود! احمد بن حنبل گفت: شهادتین بگوید، امام شافعى گفت: شهادتین که از اول میگوید! بنابراین امام شافعى احمد بن حنبل را شکست داد، ولى این مناظره صحت ندارد.
در ضمن، احمد بن حنبل در مورد مناظره با دیگران میگفت: ” ما ناظرت جاهلا الا غلبنى و ما ناظرت عالما الا غلبته “!
یعنى: ” هیچ جاهلى را مناظره نکردم مگر اینکه مرا شکست داد، و هیچ عالمى را مناظره نکردم مناظره نکردم مگر اینکه شکستش دادم “!
و منظور وى اینست که شخص جاهل بعلت جهلش نمیشود او را با دلایل قاطع قانع کرد زیرا حق را از باطل نمیتواند تشخیص دهد، ولى یک شخص عالم، هنگامى که حقیقت برایش آشکار شود و آنرا با معتقدات خودش مقایسه کند قانع خواهد شد، البته اگر پیرو هوى و هوس خویش نباشد.
و در مورد صحاح سته، هر کدام از آنها با ائمه اربعه معاصر بوده اند و خودشان اهل علم و اجتهاد بوده اند، و شخص مجتهد نیازى ندارد که از دیگران تقلید کند، بلکه خودش میتواند مستقیما از قرآن و سنت استنباط و اسنتدلال کند.
امام ابو حنیفه در سال ۸۰ هـ. ق. بدنیا آمد.
امام مالک در سال ۷۳ هـ. ق. بدنیا آمد.
امام شافعى در سال ۱۵۰ هـ. ق. بدنیا آمد.
امام احمد بن حنبل در سال ۱۶۴ هـ. ق. بدنیا آمد.
امام بخارى در سال ۱۹۴ هـ. ق. بدنیا آمد.
امام مسلم در سال ۲۰۴ هـ. ق. بدنیا آمد.
امام نسائى در سال ۲۱۵ هـ. ق. بدنیا آمد.
امام ابوداود در سال ۲۰۲ هـ. ق. بدنیا آمد.
امام ترمذى در سال ۲۰۹ هـ. ق. بدنیا آمد.
امام ابن ماجه در سال ۱۶۴ هـ. ق. بدنیا آمد.
بنابراین میبینیم که آنها همدوره و معاصر بوده اند و هر کدام خودش امامى از ائمه بشمار میرفت که نیازى به تقلید از دیگرى نداشت.
والله اعلم
وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین