تقسیم احکام شرعی به پنج قسمت:
اول – واجب: شارع انجام فعل و عملی را به صورت قطعی و حتمی طلب مینماید، به فاعل آن به خاطر اطاعت کردن ثواب میرسد و کسیکه ترک نماید، مستحق عقاب و مجازات میشود، مانند ترک نمازهای پنجگانه.
دوم – مستحب: شارع انجام فعلی را به صورت غیر حتمی طلب مینماید، به فاعل آن به خاطر اطاعت کردن ثواب میرسد و ترک کنندهاش مجازات نمیشود. مانند انواع سنتهایی که در نماز و روزه و صدقات و اذکار و مانند آنها وجود دارد و مندوب و مسنون و تطوع نیز نامیده میشود.
سوم – حرام: شارع ترک فعلی را به صورت قطعی و حتمی طلب مینماید. و به تارکش به خاطر اطاعت ثواب میرسد و فاعلش مستحق عقاب و مجازات میشود، مانند شرک، کفر، زنا، ربا، ظلم و تجاوز و مانند آنها از گناهان کبیره و سایر محرمات.
چهارم – مکروه: شارع ترک آن را به صورت غیر حتمی طلب مینماید، به تارک آن به خاطر اطاعت کردن ثواب میرسد و فاعل آن مجازات نمیشود، مانند آویزان بودن لباس در نماز و غیره.
پنجم – مباح: در ذات خویش به امر و نهی تعلق ندارد و آن است که الله بین فعل و ترک آن، به فرد مسلمان اختیار داده است، به فاعل آن ثواب نمیرسد و تارک آن نیز محاکمه و مجازات نمیشود، مانند خوردن انواع پاکیها، صید دریا و خشکی، خوردن غذای اهل کتاب و ازدواج با دختران و زنان آنان.
اگر با انجام کار مباح، نیت طاعت الله ﻷ را داشته باشد پس به خاطر نیتش به او ثواب میرسد. و اگر به وسیلهی کار مباحی به کارهای خیر میرسد، پس به وظایف ملحق میشود و اگر با انجام کار مباحی به کار بدی برسد، پس به امور ممنوعه ملحق میگردد.