افعال پیامبر صلی الله علیه وسلم بر سه قسم هستند:
اول – افعال جِبلّی (فطری) که مقتضای طبیعت بشر است، مانند ایستادن و نشستن و خوردن و نوشیدن و خواب و بیداری که پیامبر صلی الله علیه وسلم آنها را به خاطر تشریع و پیروی کردن از آن انجام نمیداد. پس کسی نمیگوید: بلند میشوم و مینشینم به خاطر تقرب به الله و اقتدا به پیامبر صلی الله علیه وسلم .
دوم – افعالی که فقط تشریعی هستند، مانند افعال نماز، افعال حج و مانند آن از احکام شریعت، پس آنها و همانند آنها را پیامبر صلی الله علیه وسلم به خاطر تبعیت و پیروی کردن از آن، انجام میداد. پس ما همانطوری انجام میدهیم، که او انجام داد -و این غالب است – پس اقتدا و پیروی کردن از رسول صلی الله علیه وسلم در سیرت و اخلاق و سنت وی بر ما واجب و ضروری است.
سوم – فعلی که هم احتمال تشریعی بودن و هم جبلی بودن را دارد:
و ضابطهاش این است که طبیعت بشری آن را اقتضا نماید، ولی متعلق به عبادت و یا وسیلهای است که عبادت با آن انجام میشود. مانند سواری در حج، جلسهی استراحت در نماز، برگشتن از نماز عید از مسیر دیگری، بین دو رکعت سنت صبح و نماز فرض صبح یک بار بر پهلوی راست دراز کشیدن، بعد از رفتن به منا با سرعت برگشتن، و مانند آن. چنین مثالهایی هردو امر تشریعی و جبلی را احتمال دارد و فرد مختار است که آن را انجام دهد و یا ترک نماید.
الله بلندمرتبه میفرماید: ﴿لَّقَدۡ کَانَ لَکُمۡ فِی رَسُولِ ٱللَّهِ أُسۡوَهٌ حَسَنَهٞ لِّمَن کَانَ یَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَٱلۡیَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَذَکَرَ ٱللَّهَ کَثِیرٗا٢١﴾ [الأحزاب: ۲۱]. «یقیناً پیش از عذاب بزرگ [آخرت]، از عذاب نزدیک [و سختیهای این دنیا] به آنان میچشانیم؛ باشد که [به درگاه الهی] بازگردند».