اصطلاح اهل سنت در دو قالب عام و خاص استعمال می شود

اهل سنت در معنا ومفهوم عام در مقابل شیعه به کار می رود،پس با توجه به این مفهوم تمامی فرق منتسب به اسلام همانند: “اشاعره وماتریدیه” زیر این پرچم قرار می گیرند.
که با توجه به این تقسیم مسلمانان به دو فرقه اهل سنت واهل تشیع تقسیم می شوند ..

شیخ الإسلام ابن تیمیه رحمه الله می فرماید: “فلفظ السنه یراد به من أثبت الخلفاء الثلاثه ، فیدخل فی ذلک جمیع الطوائف إلاّ الرافضه.” [منهاج السنه : ۲۲۱/۲]

ترجمه: “مراد از لفظ اهل سنت،کسانی هستند که خلافت سه خلیفه اول را قبول دارند،بر این اساس تمامی گروه ها زیر این تعریف قرار می گیرند جز رافضه”.

اما اهل سنت در معنا ومفهوم خاص آن .. مقابل اهل بدعت استعمال می شود،در مقابل فرقی همچون:”خوارج،جهمیه،معتزله،شیعه،مرجئه،اشاعره،ماتریدیه و … پس در چنین تعریفی هیچ یک از این فرق اهل سنت خوانده نمی شوند ..

امام ابن تیمیه رحمه الله می فرماید: “وقد یراد به أهل الحدیث والسنه المحضه،فلا یدخل فیه إلا من یثبت الصفات لله تعالى ویقول:إن القرآن غیر مخلوق،وإن الله یرى فی الآخره،ویثبت القدر،وغیر ذلک من الأصول المعروفه عند أهل الحدیث والسنه.” [منهاج السنه : ۲۲۱/۲]

ترجمه: “و گاها مراد از اهل سنت پیروان حدیث وسنت محض است،پس در این تعریف کسی داخل نمی شود مگر آنانی که صفات الله تعالی را ثابت می کنند ومی گویند: قرآن غیر مخلوق است والله در آخرت دیده خواهد شد وبه قضا وقدر ایمان دارند و بر دیگر اصول معروف در نزد اهل حدیث و سنت هستند”.