۱- وحدانیت خدای متعال: خبر دادن در مورد وحدانیت الله در آیات بسیاری آمده که شمردن آن‌ها مشکل است؛ از جمله: ﴿اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ﴾ [البقره: ۲۵۵]. «خداست که هیچ معبودی جز او نیست و اوست زنده‌ی پاینده». ﴿وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِی إِلَیْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ٢۵﴾ [الأنبیاء: ۲۵]. «و هیچ پیامبری را پیش از تو نفرستادیم مگر این‌که به سوی او وحی کنیم که هیچ معبودی جز من نیست پس مرا بپرستید». ﴿فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ﴾ [محمد: ۱۹]. «پس بدان که معبودی جز الله نیست.» ﴿شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ﴾ [آل عمران: ۱۸]. «خداوند گواهی می‌دهد که معبودی جز او نیست». ﴿قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ١﴾ [الإخلاص: ۱]. «بگو، خدا یکی است». و نهی از کفرِ به وحدانیت خدا نیز در آیات فراوانی آمده است: ﴿مَنْ کَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُکْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمَانِ وَلَکِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ١٠۶﴾ [النحل: ۱۰۶]. «و هر کس پس از ایمان آوردن خود به خدا کفر ورزد، مگر آن کس که مجبور شده و قلبش به ایمان اطمینان دارد، لیکن هر که سینه‌اش به کفر گشاده گردد خشم خدا بر آنان است و برایشان عذابی بزرگ خواهد بود». ﴿فَحَشَرَ فَنَادَى٢٣ فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى٢۴ فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَهِ وَالْأُولَى٢۵﴾ [النازعات: ۲۳-۲۵]. «گروهی را فراهم آورد و ندا در داد و گفت: پروردگار بزرگتر شما منم و خدا او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد». ﴿أَکَفَرْتَ بِالَّذِی خَلَقَکَ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَهٍ ثُمَّ سَوَّاکَ رَجُلًا٣٧﴾ [الکهف: ۳۷]. «آیا به کسی که تو را از خاک، سپس از نطفه‌ای آفرید، آن‌گاه تو را مردی در آورد، کافر شدی؟». ﴿أَلَا إِنَّ عَادًا کَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلَا بُعْدًا لِعَادٍ قَوْمِ هُودٍ۶٠﴾ [هود: ۶۰]. «آگاه باشید که عادیان به پروردگارشان کفر ورزیدند. هان، مرگ بر عادیان قوم هود». ﴿وَأُولَئِکَ الْأَغْلَالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ وَأُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ﴾ [الرعد: ۵]. «همان کسانی که به پروردگارشان کفر ورزیده‌اند و در گردن‌هایشان زنجیر هاست». اثبات این وحدانیت با دلایل عقلی در بسیاری از آیات آمده؛ از آن جمله: ﴿یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ﴾ [البقره: ۲۱]. «ای مردم، پروردگارتان را بپرستید، کسی که شما را آفرید». ﴿أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ٣۵﴾ [الطور: ۳۵]. «آیا از هیچ خلق شده‌اند؟ یا این‌که خودشان خالق هستند». ﴿هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَیْرُ اللَّهِ یَرْزُقُکُمْ﴾ [فاطر: ۳]. «آیا آفریدگاری جز خدا وجود دارد؟». ﴿لَوْ کَانَ فِیهِمَا آلِهَهٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا﴾ [الأنبیاء: ۲۲]. «اگر در آن دو (آسمان و زمین) چند خدای بود، قطعاً به فساد کشیده می‌شدند». این آیات قطعی الدلاله بر اثبات وحدانیت خداست. بدین ترتیب دو شرط دیگر نیز تکراری و قطعی بودن متحقق می‌شود.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین