ادله‌ی تفصیلیه بر پایه‌ی این چهار حقیقت هستند (۲)

نبوت محمد  صلی الله علیه و سلم:

در آیات بی‌شماری از نبوت محمد  صلی الله علیه و سلم خبر داده شده است؛ از آن جمله:

﴿مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ﴾ [الفتح: ۲۹].

«محمد  صلی الله علیه و سلم فرستاه‌ی خداست».

﴿وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ﴾ [آل عمران: ۱۴۴].

«محمد  صلی الله علیه و سلم جز فرستاده‌ای بیش نیست».

﴿إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ٣﴾ [یس: ۳].

«به راستی که تو از پیامبران هستی».

آیات بسیاری عدم ایمان به‌ او‌ را مردود شمرده و از آن بر حذر داشته است؛ از جمله:

﴿یَوْمَئِذٍ یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَعَصَوُا الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّى بِهِمُ الْأَرْضُ﴾ [النساء: ۴۲].

«آن روز کسانی که کفر ورزیده‌اند و از پیامبر نافرمانی کرده‌اند، آرزو می‌کنند ای کاش با خاک یکسان می‌شدند».

﴿وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ۵١﴾ [القلم: ۵۱].

«و آنان که کافر شدند، چون قرآن ‌را شنیدند چیزی نمانده بود که تو را چشم بزنند و می‌گفتند: او واقعاً دیوانه است».

﴿وَإِذَا رَأَوْکَ إِنْ یَتَّخِذُونَکَ إِلَّا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِی بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا۴١﴾ [الفرقان: ۴۱].

«و چون تو را ببینند تو را به ریشخند گیرند (و گویند:) آیا این همان کسی است که خدا او را به رسالت فرستاده است».

﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَکُمْ٣٣﴾ [محمد:۳۳].

«ای مؤمنان ! از خدا و پیغمبر اطاعت کنید، و کارهای خود را (با انجام معاصی) باطل مگردانید‏».

در آیات متعددی با دلایل عقلی اثبات نبوت محمد  صلی الله علیه و سلم آمده؛ از جمله:

﴿وَإِنْ کُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَهٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ٢٣ فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَهُ أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ٢۴﴾ [البقره: ۲۳-۲۴].

«و اگر در آنچه بر بنده‌یمان نازل کردیم شک دارید سوره‌ی‌ای همانند آن را بیاورید و گواهان خود را غیر از خدا فرا خوانید. پس اگر نتوانستید و هرگز نخواهید توانست، از آتشی که سوختش، مردمان و سنگ‌ها هستند و برای کافران آماده شده، بپرهیزید».

﴿وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ۴۴ لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ۴۵ ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ۴۶﴾ [الحاقه: ۴۴-۴۶].

«و اگر پاره‌ای گفته‌ها بر ما بسته بود دست راستش را سخت می‌گرفتیم، سپس رگ قلبش را پاره می‌کردیم».

﴿قُلْ مَا کُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ﴾ [الأحقاف: ۹].

«بگو: من نوبرِ پیامبران و نخستین فرد ایشان نیستم».

﴿وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّمَا یُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِی یُلْحِدُونَ إِلَیْهِ أَعْجَمِیٌّ وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِیٌّ مُبِینٌ١٠٣﴾ [النحل: ۱۰۳].

«و ما می‌دانیم که آن‌ها می‌گویند: این آیات را انسانی به او تعلیم می‌دهد، در حالی که زبان کسی که این‌ها را به او نسبت می‌دهند عجمی است؛ ولی این زبان عربی آشکار است».

این چنین آیات بی‌شماری به صورت قطعی الدلاله بر نبوت محمد  صلی الله علیه و سلم به دنبال هم می‌آیند. لذا دو شرط دیگر یعنی تکرار و قطعیت درباره‌ی وجود پیامبری که اسمش محمد  صلی الله علیه و سلم است، متحقق می‌شود و بر جهانیان لازم است که بدون کمترین شک و شبهه‌ای بدان ایمان داشته باشند.

۳- ایمان به روز آخرت:

اثبات آن در آیات بسیاری آمده است؛ از جمله:

﴿مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ۴﴾ [الفاتحه: ۴].

«مالک روز جزاست».

﴿وَبِالْآخِرَهِ هُمْ یُوقِنُونَ۴﴾ [البقره: ۴].

«و به روز آخرت یقین دارند».

﴿إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا١٧ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا١٨﴾[النبأ:۱۷-۱۸].

«بى گمان روز داورى به هنگامى معین است * روزى که در صور دمیده شود آن گاه گروه گروه مى‏آیید».

﴿کَیْفَ تَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَکُنْتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْیَاکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ٢٨﴾ [البقره: ۲۸].

«چگونه به خدا کافر می‌شوید؟! در حالی که شما مردگان بودید و او شما را زنده کرد، سپس شما را می‌میراند و بار دیگر شما را زنده می‌کند، سپس به سوی او باز گردانده می‌شوید».