اختلاف فقها در مورد خمس(۳)

فتوای رئیس حوزه علمیه نجف سید ابوالقاسم خوئی:

خوئی می‌گوید:‌ خمس در زمان ما – که عصر غیبت است – به دو نصف تقسیم می‌شود:‌

نصف آن به امام زمان تعلق دارد، و نصف دیگر آن به یتیمان و بینوایان و مسافران بنی هاشم متعلق است.

و می‌گوید: ‌مالک می‌تواند نصف مذکور را توزیع کند، اما بهتر آن است که آن را به حاکم بدهد، و یا در دادن آن به مستحق از حاکم اجازه بگیرد. و نصف دیگر که متعلق به امام زمان است، در عصر غیبت باید به نایب امام زمان که فقیه مورد اعتماد و آگاه به محل مصرف آن است پرداخت شود، و اگر به او آن را نداد از او اجازه بگیرد.

و محل مصرف خمس جاههایی هستند که اطمینان داشته باشیم که ایشان  علیه السلام راضی است که در چنین جایی صرف شود، مانند برآورده ساختن نیازهاى سادات و دیگر مسلمین. و احتیاط این است که به نیت صدقه کردن از جانب او خرج شود، و اولویت و جاههایی که مهم‌تر هستند رعایت شود.

از مهمترین مصارف خمس در این زمان که هدایت کنندگاه و هدایت جویان در آن کم شده‌اند این است که در راه بر پا داشتن پایه‌های دین و ترویج شریعت مقدس و نشر قواعد و احکام آن صرف شود، و مخارج اهل علم که اوقات خود را در تحصیل علوم دینی صرف می‌کنند بوسیله آن تامین گردد.

و احتیاط این است که برای مصرف کردن خمس به کسی مراجعه شود که از بقیه آگاه‌تر است و نیازهای کلّی و اساسی را بهتر از دیگران می‌داند[۱].

[۱]– منهاج الصالحین العبادات ۳۴۷-۳۴۹ چاپ بغداد.

مقاله پیشنهادی

زهد رسول الله صلی الله علیه وسلم

عَنْ أبِی هُرَیْرَهَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم: «اللَّهُمَّ ارْزُقْ آلَ مُحَمَّدٍ …