اجر و پاداش کسی که فرزندش را از دست دهد(۴)

ترمذی، باب: [الْجَنَائِزِ]

۲۰۵- «عَنْ أَبِی مُوسَى الأَشْعَرِیِّ رضی الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم قَالَ: إِذَا مَاتَ وَلَدُ العَبْدِ، قَالَ اللَّهُ لِمَلَائِکَتِهِ: قَبَضْتُمْ وَلَدَ عَبْدِی؟ فَیَقُولُونَ: نَعَمْ، فَیَقُولُ: قَبَضْتُمْ ثَمَرَهَ فُؤَادِهِ؟ فَیَقُولُونَ: نَعَمْ، فَیَقُولُ: مَاذَا قَالَ عَبْدِی؟ فَیَقُولُونَ: حَمِدَکَ وَاسْتَرْجَعَ، فَیَقُولُ اللَّهُ: ابْنُوا لِعَبْدِی بَیْتًا فِی الجَنَّهِ، وَسَمُّوهُ بَیْتَ الحَمْدِ».

205. «از ابوموسی اشعری رضی الله عنه روایت شده است که پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: «هرگاه فرزند بنده [ی مؤمن خدا] فوت کند، خداوند به فرشتگانش می‌گوید: جان فرزند بنده‌ی من را گرفتید؟ می‌گویند، بله، می‌فرماید: آیا جگرگوشه‌اش (ثمره‌ی زندگیش) را گرفتید؟ می‌گویند: بله، می‌فرماید: بنده‌ام چه گفت: می‌گویند: تو را سپاس و ستایش نمود و گفت: «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» سپس خداوند می‌فرماید: منزلی در بهشت برای بنده‌ام بسازید و آن را «خانه‌ی حمد» بنامید».

ترمذی می‌گوید: این حدیث حسن غریب است.