اثبات وجود خدا

آثار قدرت و عظمت الله متعال واضح و روشن است و این آثار بر هیچ کس پوشیده نیست جز شخصی که چشم دلش کور باشد. کسانی که خداناباور هستند باید بزرگ ترین مخلوقاتی چون دریا، ستاره، کوه و… را تصور کنند و آنها را ببینند و بدانند که آنها به صورت تصادفی و خود به خود به وجود نیامده است بلکه آنها با قدرت و توان الله متعال به وجود آمده است.

انسان برای درک وجود پروردگار باید به اختراعاتی که صورت گرفته توجه کند.

یک مثال و دلیل عقلی:

اگر انسان به لامپ نگاه کند و گمان کند که مواد تشکیل دهنده لامپ به صورت تصادفی شکل گرفته است و بدون دخالت کسی به این شکل درآمده است قطعنا صاحب این فکر را دیوانه هم می گویند.
حال چطور می توان گفت یا گمان کرد که این دنیا با مخلوقات بزرگ و کوچکی که در آن است به صورت طبیعی و تصادفی و خود به خود به وجود آمده است؟

خداوند متعال در قرآن می فرماید: «أم خُلقوا من غیر شیء أم هم الخالقون أم خلقوا السموات والأرض بل لا یوقنون»(الطور/ ۳۵، ۳۶): «آیا ایشان (همین جوری از عدم سر بر آورده اند و) بدون هیچ گونه خالقی آفریده شده اند؟ و یا این که (خودشان خود را آفریده اند و) خودشان آفریدگارند؟ یا این که آنان آسمانها و زمین را آفریده اند؟ بلکه ایشان طالب یقین نیستند».

توضیح: الله متعال به انسان سفارش و توصیه کرده است که به وجود خودش و به مخلوقاتی که در اطرافش وجود دارد توجه کند تا به عظمت و قدرت پروردگار پی ببرد تا او را بشناسد.

خداوند در قرآن می فرماید: «وفی أنفسکم أفلا تبصرون» (الذاریات/۲۱): «و در خودِ وجود شما( انسان ها، نشانه های روشن و دلائل یقینی برای شناخت خدا و پی بردن به قدرت او) است مگر نمی بینید؟».

و در جای دیگر می فرماید: «أفلا ینظرون إلى الإبل کیف خلقت وإلى السماء کیف رفعت وإلى الجبال کیف نصبت وإلى الأرض کیف سطحت»: (الغاشیه: ۱۷-۲۰): «آیا به شتران نمی نگرند که چگونه آفریده شده اند؟ و به آسمان نگاه نمی کنند که چگونه برافراشته شده است؟ و به کوه ها نمی نگرند که چگونه نصب و پابرجای شده اند؟ و به زمین نمی نگرند که چگونه پهن و گسترانیده شده است؟».

بنابراین کسی که می خواهد پی به وجود الله متعال ببرد و او را بشناسد کافی است به درون خود توجه و فکر کند و یا به محیط و مخلوقات اطراف خود نگاه کند و به آنها فکر کند، آن وقت می تواند وجود خدا را درک و باور کند و او را بشناسد البته کسی می تواند به این موضوع پی ببرد که دارای عقل سلیم باشد.

نویسنده: امید خزاعی