ابوبکر صدیق رضی الله عنه (۵)

«حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِیزِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ حَدَّثَنَا سُلَیْمَانُ عَنْ یَحْیَى بْنِ سَعِیدٍ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ رضی الله عنهما قَالَ: کُنَّا نُخَیِّرُ بَیْنَ النَّاسِ فِى زَمَنِ النَّبِىِّ  صلی الله علیه و سلم فَنُخَیِّرُ أَبَا بَکْرٍ، ثُمَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ، ثُمَّ عُثْمَانَ بْنَ عَفَّانَ رضی الله عنهم». [صحیح البخاری لأبی عبد الله محمد بن إسماعیل البخاری، کتاب الـمناقب، باب فضل أبی بکر بعد النبی  صلی الله علیه و سلم].

«از ابن عمر رضی الله عنهما روایت شده که گفت: ما در زمان نبی صلی الله علیه و سلم ابوبکر را خیر (بهترین) مردم می‌دانستیم بعد عمر بن الخطاب را بعد عثمان بن عفان رضی الله عنهم را».

«حَدَّثَنِى زُهَیْرُ بْنُ حَرْبٍ وَعَبْدُ بْنُ حُمَیْدٍ وَعَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الدَّارِمِىُّ قَالَ عَبْدُ اللَّهِ أَخْبَرَنَا وَقَالَ الآخَرَانِ حَدَّثَنَا حَبَّانُ بْنُ هِلاَلٍ حَدَّثَنَا هَمَّامٌ حَدَّثَنَا ثَابِتٌ حَدَّثَنَا أَنَسُ بْنُ مَالِکٍ أَنَّ أَبَا بَکْرٍ الصِّدِّیقَ حَدَّثَهُ قَالَ نَظَرْتُ إِلَى أَقْدَامِ الْمُشْرِکِینَ عَلَى رُءُوسِنَا وَنَحْنُ فِى الْغَارِ فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ لَوْ أَنَّ أَحَدَهُمْ نَظَرَ إِلَى قَدَمَیْهِ أَبْصَرَنَا تَحْتَ قَدَمَیْهِ فَقَالَ یَا أَبَا بَکْرٍ مَا ظَنُّکَ بِاثْنَیْنِ اللَّهُ ثَالِثُهُمَا». [صحیح مسلم لأبی الحسین مسلم بن الحجاج النیسابوری، کتاب فضائل الصحابه رضی الله عنهم، باب من فضائل أبی بکر الصدیق رضی الله عنه].

«از ابوبکر صدیق روایت شده که گفت: وقتی در غار بودیم به قدمهای مشرکین که نزدیک سرهای ما (او و رسول الله صلی الله علیه و سلم) بود نگاه کردم و گفتم: یا رسول الله! اگر آن‌ها (مشرکین) به پاهای خود نظر افگنند ما را خواهند دید. پس رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: ‌ای ابابکر درباره دو نفری که الله سوم آن‌ها باشد چه گمان برده‌ای؟».

«حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرِ بْنِ یَحْیَى بْنِ خَالِدٍ حَدَّثَنَا مَعْنٌ حَدَّثَنَا مَالِکٌ عَنْ أَبِى النَّضْرِ عَنْ عُبَیْدِ بْنِ حُنَیْنٍ عَنْ أَبِى سَعِیدٍ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم جَلَسَ عَلَى الْمِنْبَرِ فَقَالَ: عَبْدٌ خَیَّرَهُ اللَّهُ بَیْنَ أَنْ یُؤْتِیَهُ زَهْرَهَ الدُّنْیَا وَبَیْنَ مَا عِنْدَهُ فَاخْتَارَ مَا عِنْدَهُ. فَبَکَى أَبُو بَکْرٍ وَبَکَى فَقَالَ فَدَیْنَاکَ بِآبَائِنَا وَأُمَّهَاتِنَا. قَالَ فَکَانَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم هُوَ الْمُخَیَّرُ وَکَانَ أَبُو بَکْرٍ أَعْلَمَنَا بِهِ. وَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم: إِنَّ أَمَنَّ النَّاسِ عَلَىَّ فِى مَالِهِ وَصُحْبَتِهِ أَبُو بَکْرٍ وَلَوْ کُنْتُ مُتَّخِذًا خَلِیلاً لاَتَّخَذْتُ أَبَا بَکْرٍ خَلِیلاً وَلَکِنْ أُخُوَّهُ الإِسْلاَمِ لاَ تُبْقَیَنَّ فِى الْمَسْجِدِ خَوْخَهٌ إِلاَّ خَوْخَهَ أَبِى بَکْرٍ». [صحیح مسلم لأبی الحسین مسلم بن الحجاج النیسابوری، کتاب فضائل الصحابه رضی الله عنهم، باب من فضائل أبی بکر الصدیق رضی الله عنه].

«از ابوسعید الخدری روایت شده که رسول الله صلی الله علیه و سلم بر منبر فرمودند: بنده‌ای است که الله او را بین زیبایی‌های دنیا و آنچه نزد اوست مختار گردانیده و آن بنده آنچه را که نزد الله است انتخاب نموده است. پس ابوبکر شروع به گریستن کرد و باز هم گریست. آنگاه گفت: پدران و مادران ما فدای تو باد یا رسول الله. ابوسعید گوید: رسول الله صلی الله علیه و سلم همان بنده‌ای بود که مختار شده بود و ابوبکر عالمترین فرد بین ما در فهم این قول بود. آنگاه رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: بدرستیکه بخشنده‌ترین مردم به من در ثروت و مصاحبت همانا ابوبکر است و اگر می‌خواستم خلیلی را برای خود برگزینم، او ابوبکر می‌بود و لیکن برادری اسلام. خانه‌ای نماند که در آن به مسجد باز شود إلا درب خانه ابوبکر».