إتّباع(۱)

إتّباع

إتّباع از لحاظ لغوی و اصطلاحی عبارت است از:

إتّباع از لحاظ لغوی

تبع الشیء تبعاً و تِباعاً فی الأفعال یعنی پشت سر افتاد، به دنبال افتاد.([۱])

و نیز: سرت فی أثره أو أتبعَه، أتبعه وتتبّعه قفاه یعنی «پشت سر او رفت، دنباله‌رو او شد.»([۲]) ابن عبدالبر می­گوید: اتباع؛ پیروی از قول کسی است که برتری قول و صحت مذهب او براساس دلیل آشکار شده باشد. ([۳])

 

 

 

([۱]) سیدمصطفی حسینی طباطبائی، فرهنگ نوین، ص ۸۷٫

([۲]) ابن منظور، لسان العرب، ماده تبع، ص ۴۱۶٫

([۳])ابن عبدالبر، جامع بیان العلم و فضله، ۲/۷۹٫