وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
نویسنده: مجاهد دین
خداوند درباره ظن و گمان در سوره یونس چنین می فرماید:
«وَمَا یَتَّبِعُ أَکْثَرُهُمْ إِلَّا ظَنًّا ۚ إِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ» [یونس:۳۶]
ترجمه: «و بیشتر آنها جز از گمان پیروی نمی کنند ، بی تردید، گمان ، از حق بی نیاز نمی کند ، یقیناً خداوند به آنچه می کنند ، داناست»
و نیز در سوره حجرات می فرماید:
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ ۖ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا» [حجرات:۱۲]
ترجمه: «ای کسانی که ایمان آورده اید! از بسیاری از گمان (های بد) بپرهیزید, بی شک بعضی از گمان (ها) گناه است, و(در امور دیگران) تجسس (وکنجکاوی) نکنید, وبعضی از شما بعضی دیگر را غیبت نکند».
به راستی که شبهات روافض ابن المتعه، چیزی جز ظن و گمانی واهی و پوچ نیست و با برداشت و تفسیر و فهم باطل و کثیف همچون خودشان، می‌خواهند به ناموس و شرف رسول خدا صلی الله علیه وسلم لطمه بزنند.
رافضی خبیث با استناد به روایت زیر می خواهد بیوه بودن و عدم باکره بودن ام المومنین عایشه رضی الله تعالی عنها را قبل از ازدواج با رسول خدا صلی الله علیه وسلم ثابت کند ، روایت چنین است:
«عن عبد الله بن أبی ملکیه قال خطب رسول الله صلی الله علیه وسلم عائشه بنت أبی بکر الصدیق فقال إنی کنت أعطیتها مطعما لابنه جبیر فدعنی حتی أسلها منهم فاستسلها منهم فطلقها فتزوجها رسول الله صلی الله علیه وسلم».
ترجمه: «عبد الله بن ابى ملیکه مى‌گوید: رسول خدا(ص) از عایشه دختر ابوبکر خواستگارى کرد، ابو بکر گفت: من عایشه را به جبیر بن مطعم داده‌ام، اجازه بده تا آنها را منصرف کنم. ابوبکر آنها را منصرف کرد و طلاقش را گرفت، سپس رسول خدا(ص) با او ازدواج کرد».
الطبقات الکبری.ج۸ ص۴۷٫ط دارالکتب العلمیه
در جواب به این بی حیاهای ابن سلولی می گوییم که:
اولا در سند این روایت «أجلح بن عبد الله بن حسان» وجود دارد که شیعه بوده و گرچه توثیقاتی برای او ذکر کرده اند، اما در نزد اکثر علمای حدیث او ضعیف است:
قال المزی فی تهذیب الکمال
قال على ابن المدینى عن یحیى بن سعید القطان : فى نفسى منه شىء
و قال أبو حاتم : لیس بالقوى یکتب حدیثه و لا یحتج به. قوی نیست، حدیثش نوشته می شود ولی به آن احتجاج نمی شود
و قال النسائى : ضعیف لیس بذاک و کان له رأى سوء
و قال الجوزجانى : مفترى .
قال الحافظ فی تهذیب التهذیب ۱ / ۱۹۰ :
و قال أبو داود : ضعیف
و قال ابن سعد : کان ضعیفا جدا .
و قال العقیلى : روى عن الشعبى أحادیث مضطربه لا یتابع علیها .
۲- دوما «جبیر بن مطعم بن عدی» که در این روایت باطل و ضعیف چنین ادعا شده که او قبل از رسول خدا صلی الله علیه وسلم با عایشه رضی الله عنها ازدواج کرده، او در عام الخیبر و به روایتی در فتح مکه اسلام آورده است. جبیر بن مطعم در جنگ بدر نیز اسیر گرفته شد و با فدیه آزاد گردید.
در اینجا این سوال مطرح می شود که چطور وقتی که خداوند در سوره بقره ازدواج مشرک با مومن را حرام اعلام نموده و می فرماید
«لَا تُنکِحُوا الْمُشْرِکِینَ حَتَّىٰ یُؤْمِنُوا ۚ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَیْرٌ مِّن مُّشْرِکٍ وَلَوْ أَعْجَبَکُمْ» [بقره:۲۲۱]
ترجمه: «و (زنان خود را) به ازدواج مردان مشرک در نیاورید؛ تا ایمان بیاورند. و قطعاً برده ی با ایمان از مرد مشرک؛ بهتر است، اگر چه (زیبائی یا دارائی و موقعیت او) شما را به شگفت آورد».
حال چطور امکان دارد که ابوبکر صدیق رضی الله عنها دخترش را به ازدواج مشرکی در بیاورد، آن هم در زمانی که مشرکین شدید ترین آزار ها و اذیت ها را بر سر مسلمانان می آوردند؟؟
شما دوران مکه را در ذهن خود تصور نمایید، مشرکان شدید ترین دشمنی را با مسلمانان انجام می دهند و جز تعداد بسیار اندکی مسلمان وجود ندارد و از هر طرف تحت فشار هستند، با این حال ابوبکر صدیق دخترش را به ازدواج یکی از مشرکان و دشمنانش در بیاورد!!!! آیا این با عقل سازگار است؟
ای روافض نادان مگر یادتان رفته که رسول خدا صلی الله علیه وسلم نیز دخترش را که نزد ابن ابی لهب که مشرک بود طلاق داد؟؟
۳- سوما: مگر رسول خدا صلی الله علیه وسلم نفرموده است:
«لیس منا من خبب امرأه على زوجها أو عبداً على سیده». (سنن أبی داود قال الشیخ الألبانی : صحیح)
و در روایتی: «ومن أفسد امرأه على زوجها فلیس هو منا». (مسند الإمام أحمد تعلیق شعیب الأرنؤوط : صحیح وهذا إسناد قوی رجاله رجال الصحیح)
و در روایت دیگری: «من خبب زوجه امرئ أو مملوکه فلیس منا». (صحیح إبن حبان قال شعیب الأرنؤوط : إسناده صحیح)
ترجمه: «هر کس بین زن با شوهرش فساد بیاندازد و دو به هم زنی کند و خلاف افکند، از ما نیست».
آیا رسول خدا صلی الله علیه وسلم چیزی می گوید که خود به آن عمل نمی کند؟
مگر خداوند در سوره صاف نمی فرماید
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ * کَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ » [صاف: ۲-۳]
ترجمه: «ای کسانی که ایمان آورده اید! چرا چیزی را می‌گویید که عمل نمی‌کنید؟ نزد الله سخت ناپسند (و موجب خشم) است آن که چیزی را بگویید که عمل نمی‌کنید».
چطور رسول خدا صلی الله علیه وسلم دیگران را انذار می کند که هرکس باعث طلاق و جدا شدن زن و شوهری شود، از ایشان نیست، اما رسول خدا صلی الله علیه وسلم خود زنی شوهر دار به نام عایشه را (به زعم باطل روافض) از همسرش جبیر بن مطعم جدا می نماید؟
آیا دروغ هایی که شیعیان ابن سلولی به همسر رسول خدا صلی الله علیه وسلم می بندند، متضمن توهین و اهانت به خود رسول خدا صلی الله علیه وسلم نیست؟