در شریعت حداقل و حداکثری برای مهریه در نظر گرفته نشده ولی کم بودن و زیادهروی نکردن در آن مورد تشویق قرار گرفته است تا ازدواج به آسانی امکانپذیر باشد وجوانان به خاطر مهریه و مخارج زیاد آن از ازدواج روی نگردانند.
خداوند متعال میفرماید:
«وَ إن أرَدتُمُ استِبدَالَ زَوجٍ مَکَانَ زَوجٍ وَ آتَیتُم إحدَاهُنَّ قِنطَاراً فَلاَتَأخُذُوا مِنهُ شَیئاً» (نساء : ۲۰).
یعنی: «و اگر خواستید همسری را به جای همسری برگزینید هر چند مال فراوانی هم مهریه یکی از آنها کرده باشید، برای شما درست نیست که چیزی از آن مال را دریافت دارید».
پس مقدار مشخصی را پیشنهاد نکرده است، و این بستگی به توافق طرفین است که هر چه کمتر باشد بهتر.
اما اینکه بعضی از خانواده ها مقدار مهریه را نوزده و نیم مثقال قرار می دهند، قطعا این بهتر است از اینکه بیشتر از نوزده مثقال باشد، و ظاهرا یکی از دلایل آنها اینست که بر مهریه زکات تعلق نگیرد، زیرا هرگاه طلای زن به حد نصاب برسد باید هرسال زکات آنرا خود زن بپردازد.