آیا امام علی علیه السلام ، معتقد به امامت خویش بودند؟ (۱)

شبهه رافضی:

یکی از شبهاتی که وهابی‌ها دائم آن را بر زبان می‌آوردند ، این است که امام علی علیه السلام خودش را امام نمی‌دانسته است، چرا شما شیعیان ، کاسه‌های داغ‌تر از آش شده‌اید و ادعای امامت آن حضرت را می‌کنید ؟در جواب ما به اختصار به چند روایت از کتاب‌های اهل سنت و از نهج البلاغه ، بسنده می‌کنیم .بخارى و مسلم در کتاب صحیح خود ضمن بیان داستان اعتراض صدیقه طاهره ( علیها السلام ) به ابوبکر در قضیه فدک و ممانعت وى در ارجاع آن و غضب فاطمه زهرا (علیها السلام) از ابوبکر و سخن نگفتن حضرت با وى تا آخر لحظه عمر نوشته اند :على (علیه السلام) پس از شهادت حضرت زهرا (علیها السلام) به ابوبکر گفت :«تو در حق من استبداد کردى و به خاطر جایگاه من با رسول اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) خلافت حق مسلم من بود » که قطرات اشک ابوبکر با شنیدن این سخن على (علیه السلام)سرازیر گشتوَلَکِنَّکَ اسْتَبْدَدْتَ عَلَیْنَا بِالْأَمْرِ وَکُنَّا نَرَى لِقَرَابَتِنَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ نَصِیبًا حَتَّى فَاضَتْ عَیْنَا أَبِی بَکْرٍصحیح البخارى ، ج ۵ ، ص۸۲ ، کتاب المغازی ، باب غزوه خیبر.صحیح مسلم ، ج ۵ ، ص ۱۵۴ ، کتاب الجهاد ، باب قول النبی (ص) لانورّث ما ترکناه صدقه .سؤال ما از دوستان اهل سنت این است که اگر امام علی علیه السلام خودش را امام نمی دانست ، چرا در موارد متعدد، به آیات قرآن و احادیث فراوانی که از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در حق آن حضرت رسیده بود ، احتجاج می‌کردند ؟عبد الرحمن بن أبی لیلی می‌گوید :علی ( علیه السلام ) را در میدان شهر دیدم که از مردم درخواست و تقاضا می‌کرد تا هر کسی در غدیر خم از رسول خدا ( صلی الله علیه وآله وسلم ) این حدیث را شنیده است ، گواهی دهد ، و می فرمود : شما را به خدا قسم اگر در غدیر خم شنیده‌اید که رسول خدا ( صلی الله علیه وآله وسلم ) فرمود : » هر کس من مولا و رهبر او هستم ، علی پس از من رهبر او است » بپا خیزد و شهادت دهد .عبد الرحمن می‌گوید : دوازده نفر از آنان که در بدر حضور داشتند ، حرکت کردند و گفتند : ما شهادت می‌دهیم که در روز غدیر پیامبر خدا ( صلی الله علیه وآله وسلم ) فرمود : ای مردم ! آیا من بر جان شما مؤمنان ولایت ندارم و همسرانم مادران شما نیستند ؟ گفتیم : آری ، این چنین است ای رسول خدا . آن حضرت فرمود : پس هر کس که من مولای او هستم ، علی نیز مولای او است . خدوندا ! دوست بدار آن که او را دوست بدارد و دشمن بدار آن که او را دشمن بدارد .راوی می‌گوید : سه نفر از حاضران در غدیر خم در مجلس علی ( علیه السلام ) حاضر به شهادت نشدند ، علی علیه السلام در حق آنان نفرین کرد که هر سه نفر به نفرین آن حضرت گرفتار شدند .مسند احمد بن حنبل ، ج ۱ ، ص ۱۱۹ ، ط المیمنیه بمصر و ج ۲ ، ص۱۹۹ ، ح ۹۶۱ بسند صحیحپاسخ اهل سنت :علاوه بر احادیث بالا شیعه یک لیست طولانی از گفته های منسوب به حضرت علی را از نهج البلاغه ذکر کرده که متن آن ارزش بحث را ندارد زیرا نهج البلاغه در نزد اهل سنت کتابی منسوب به علی رضی الله عنه است و از سخنان ایشان نیست ,اگر میبود علمای اهل سنت آن را در مدارس تدریس میکردند و بر آن شرح ها مینوشتند.پس نه نهج البلاغه پیش ما ارزش دارد نه شرحی که ابن ابی الحدید شیعی بر آن نوشته و نه کتب دیگر شیعهاما آنجه که از بخاری مسلم آورده ….. متن کامل حدیث این است :

عَنْ عَائِشَهَ أَنَّ فَاطِمَهَ عَلَیْهَا السَّلاَمُ بِنْتَ النَّبِىِّ صلى الله علیه وسلم أَرْسَلَتْ إِلَى أَبِى بَکْرٍ تَسْأَلُهُ مِیرَاثَهَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ  صلی الله علیه وسلم مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْهِ بِالْمَدِینَهِ وَفَدَکَ ، وَمَا بَقِىَ مِنْ خُمُسِ خَیْبَرَ ، فَقَالَ أَبُو بَکْرٍ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم قَالَ « لاَ نُورَثُ ، مَا تَرَکْنَا صَدَقَهٌ ، إِنَّمَا یَأْکُلُ آلُ مُحَمَّدٍ صلى الله علیه وسلم فِى هَذَا الْمَالِ » . وَإِنِّى وَاللَّهِ لاَ أُغَیِّرُ شَیْئًا مِنْ صَدَقَهِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علی وسلم عَنْ حَالِهَا الَّتِى کَانَ عَلَیْهَا فِى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم وَلأَعْمَلَنَّ فِیهَا بِمَا عَمِلَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم فَأَبَى أَبُو بَکْرٍ أَنْ یَدْفَعَ إِلَى فَاطِمَهَ مِنْهَا شَیْئًا فَوَجَدَتْ فَاطِمَهُ عَلَى أَبِى بَکْرٍ فِى ذَلِکَ فَهَجَرَتْهُ ، فَلَمْ تُکَلِّمْهُ حَتَّى تُوُفِّیَتْ ، وَعَاشَتْ بَعْدَ النَّبِىِّ صلى الله علیه وسلم سِتَّهَ أَشْهُرٍ ، فَلَمَّا تُوُفِّیَتْ ، دَفَنَهَا زَوْجُهَا عَلِىٌّ لَیْلاً ، وَلَمْ یُؤْذِنْ بِهَا أَبَا بَکْرٍ وَصَلَّى عَلَیْهَا ، وَکَانَ لِعَلِىٍّ مِنَ النَّاسِ وَجْهٌ حَیَاهَ فَاطِمَهَ ، فَلَمَّا تُوُفِّیَتِ اسْتَنْکَرَ عَلِىٌّ وُجُوهَ النَّاسِ ، فَالْتَمَسَ مُصَالَحَهَ أَبِى بَکْرٍ وَمُبَایَعَتَهُ ، وَلَمْ یَکُنْ یُبَایِعُ تِلْکَ الأَشْهُرَ ، فَأَرْسَلَ إِلَى أَبِى بَکْرٍ أَنِ ائْتِنَا ، وَلاَ یَأْتِنَا أَحَدٌ مَعَکَ ، کَرَاهِیَهً لِمَحْضَرِ عُمَرَ . فَقَالَ عُمَرُ لاَ وَاللَّهِ لاَ تَدْخُلُ عَلَیْهِمْ وَحْدَکَ . فَقَالَ أَبُو بَکْرٍ وَمَا عَسَیْتَهُمْ أَنْ یَفْعَلُوا بِى ، وَاللَّهِ لآتِیَنَّهُمْ . فَدَخَلَ عَلَیْهِمْ أَبُو بَکْرٍ ، فَتَشَهَّدَ عَلِىٌّ فَقَالَ إِنَّا قَدْ عَرَفْنَا فَضْلَکَ ، وَمَا أَعْطَاکَ ، اللَّهُ وَلَمْ نَنْفَسْ عَلَیْکَ خَیْرًا سَاقَهُ اللَّهُ إِلَیْکَ ، وَلَکِنَّکَ اسْتَبْدَدْتَ عَلَیْنَا بِالأَمْرِ ، وَکُنَّا نَرَى لِقَرَابَتِنَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم نَصِیبًا . حَتَّى فَاضَتْ عَیْنَا أَبِى بَکْرٍ ، فَلَمَّا تَکَلَّمَ أَبُو بَکْرٍ قَالَ وَالَّذِى نَفْسِى بِیَدِهِ لَقَرَابَهُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم أَحَبُّ إِلَىَّ أَنْ أَصِلَ مِنْ قَرَابَتِى ، وَأَمَّا الَّذِى شَجَرَ بَیْنِى وَبَیْنَکُمْ مِنْ هَذِهِ الأَمْوَالِ ، فَلَمْ آلُ فِیهَا عَنِ الْخَیْرِ ، وَلَمْ أَتْرُکْ أَمْرًا رَأَیْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم یَصْنَعُهُ فِیهَا إِلاَّ صَنَعْتُهُ . فَقَالَ عَلِىٌّ لأَبِى بَکْرٍ مَوْعِدُکَ الْعَشِیَّهُ لِلْبَیْعَهِ . فَلَمَّا صَلَّى أَبُو بَکْرٍ الظُّهْرَ رَقِىَ عَلَى الْمِنْبَرِ ، فَتَشَهَّدَ وَذَکَرَ شَأْنَ عَلِىٍّ ، وَتَخَلُّفَهُ عَنِ الْبَیْعَهِ ، وَعُذْرَهُ بِالَّذِى اعْتَذَرَ إِلَیْهِ ، ثُمَّ اسْتَغْفَرَ ، وَتَشَهَّدَ عَلِىٌّ فَعَظَّمَ حَقَّ أَبِى بَکْرٍ ، وَحَدَّثَ أَنَّهُ لَمْ یَحْمِلْهُ عَلَى الَّذِى صَنَعَ نَفَاسَهً عَلَى أَبِى بَکْرٍ ، وَلاَ إِنْکَارًا لِلَّذِى فَضَّلَهُ اللَّهُ بِهِ ، وَلَکِنَّا نَرَى لَنَا فِى هَذَا الأَمْرِ نَصِیبًا ، فَاسْتَبَدَّ عَلَیْنَا ، فَوَجَدْنَا فِى أَنْفُسِنَا ، فَسُرَّ بِذَلِکَ الْمُسْلِمُونَ وَقَالُوا أَصَبْتَ . وَکَانَ الْمُسْلِمُونَ إِلَى عَلِىٍّ قَرِیبًا ، حِینَ رَاجَعَ الأَمْرَ الْمَعْرُوفَ