- اعتقاد به اینکه در میان آنها بعضی بر بعضی دیگر برتری دارند و در یک درجه و مرتبه واحد نیستند. الله تعالی میفرماید: ﴿۞تِلۡکَ ٱلرُّسُلُ فَضَّلۡنَا بَعۡضَهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۘ مِّنۡهُم مَّن کَلَّمَ ٱللَّهُۖ وَرَفَعَ بَعۡضَهُمۡ دَرَجَٰتٖۚ﴾ [البقره: ۲۵۳]. «در میان پیامبران بعضی را بر بعضی دیگر برتری دادیم کسانی که خداوند با آنها سخن گفت و درجات بعضی از آنها را بلند گردانید» طبری در تفسیر این آیه میگوید: «یقول تعالى ذکره: هؤلاء رسلی فضلت بعضهم على بعض، فکلمت بعضهم کموسى صلی الله علیه وسلم ورفعت بعضهم درجات على بعض بالکرامه ورفعه المنزله» «خداوند در مورد ذکر پیامبران میگوید: آنها پیامبران من هستند که بعضی را بر بعضی دیگر فضیلت بخشیدم با بعضی از آنها مانند موسی صلی الله علیه و سلم سخن گفتم و مرتبه بعضی از آنها را بر بعضی دیگر در بزرگی و منزلت بلند گردانیدم». هریک از آنها جایگاه و منزلتش در فضل و بزرگی (معلوم و مشخص است که) بر حسب دلایلی که نصوص بر آن وجود دارند رعایت آن از جمله حقوق آنها بر امت میباشد.
- خداوند به مردم امر میکند که بر آنها درود و سلام بفرستند. خداوند به نیکی یاد کردن از پیامبرانش خبر داده است و اینکه امتها که بعد از آنها میآیند بر آنها سلام بفرستند. خداوند در باره نوح علیه السلام میفرماید: ﴿وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِ فِی ٱلۡأٓخِرِینَ ٧٨ سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِی ٱلۡعَٰلَمِینَ ٧٩﴾ [الصافات: ۷۸-۷۹]. «و در میان آیندگان آوازه نیک او را برجای گذاشتیم. سلام بر نوح در میان جهانیان باد» و در باره ابراهیم علیه السلام میفرماید: ﴿وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِ فِی ٱلۡأٓخِرِینَ ١٠٨ سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِیمَ ١٠٩﴾[الصافات:۱۰۸-۱۰۹]. «و در میان آیندگان آوازه نیک او را برجای گذاشتیم. سلام بر ابراهیم باد» و در باره موسی و هارون علیهما السلام میفرماید: ﴿وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِمَا فِی ٱلۡأٓخِرِینَ ١١٩ سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ١٢٠﴾ [الصافات: ۱۱۹-۱۲۰]. «و در میان آیندگان آوازه نیک آنها را برجای گذاشتیم. سلام بر موسی و هارون باد» و الله تعالی میفرماید: ﴿وَسَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِینَ ١٨١﴾ [لصافات: ۱۸۱]. «و سلام بر فرستادگان باد». ابن کثیر میگوید: «قوله تعالى ﴿سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِی ٱلۡعَٰلَمِینَ ٧٩﴾ [الصافات: ۷۹] مفسرًا لما أبقى علیه من الذکر الجمیل والثناء الحسن أنه یسلم علیه جمیع الطوائف» «الله تعالی که میفرماید: ﴿سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِی ٱلۡعَٰلَمِینَ ٧٩﴾ «سلام بر نوح در جهانیان باد» تفسیری است برای آنچه بر او از ذکر و یاد نیک و ستایش زیبا باقی میماند که بر او در میان همه گروهها سلام میفرستند» و از امام نووی اجماع علما را بر جایز و مستحب بودن درود و سلام فرستادن بر سایر پیامبران نقل کرده است. میفرماید: «أجمعوا على الصلاه على نبینا محمد صلی الله علیه و سلم. وکذلک أجمع من یعتد به على جوازها على سائر الأنبیاء والملائکه استقلالا وأما غیر الأنبیاء فالجمهور على أنه لا یصلى علیهم ابتداء» «علما بر درود و سلام فرستادن بر پیامبرمان محمد صلی الله علیه و سلم اجماع دارند و همچنین اجماع دارند بر اینکه کسی به وسیله آن بر سایر انبیاء و ملائکه بصورت مستقل درود بفرستد اما برای غیر از پیامبران جمهور بر این هستند که در ابتدا بر او درود و سلام نمیشود».
و این پارهای از حقوقی بود که برای پیامبران بر این امت واجب است و نصوص بر آن دلالت دارند و اهل علم به آن اقرار کردهاند. و الله تعالی اعلم.