آمدن الله برای داوری و قضاوت

الله متکبر، صاحب قدرت و عظمت و شکوه در روز قیامت برای داوری بین بندگان می‌آید و زمین به وسیله نورش منور می‌گردد و از بزرگی و شکوه و عظمت الله همه‌ی مخلوقات را ترس و وحشت فرا می‌گیرد.

الله متعال می‌فرماید: ﴿کَلَّآۖ إِذَا دُکَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَکّٗا دَکّٗا٢١ وَجَآءَ رَبُّکَ وَٱلۡمَلَکُ صَفّٗا صَفّٗا٢٢ وَجِاْیٓءَ یَوۡمَئِذِۢ بِجَهَنَّمَۚ یَوۡمَئِذٖ یَتَذَکَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّکۡرَىٰ٢٣﴾ [الفجر: ۲۱-۲۳].

«هرگز چنین نیست [که شما گمان می‌کنید]؛ هنگامی ‌که زمین سخت در هم کوبیده شود [و هموار گردد] و پروردگارت [برای دادرسی] بیاید و [نیز] فرشتگان صف‌درصف [بایستند] و در آن روز جهنم آورده شود [درحالی‌که هفتاد هزار افسار دارد، و همراه هر افسار هفتاد هزار فرشته هستند که آن را می‌کِشَند]، در آن روز، انسان [کافر] پند می‌گیرد [و توبه می‌کند]؛ و [اما] این پند گرفتن، چه سودی برایش دارد؟».

و الله متعال می‌فرماید: ﴿فَإِذَا نُفِخَ فِی ٱلصُّورِ نَفۡخَهٞ وَٰحِدَهٞ١٣ وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّهٗ وَٰحِدَهٗ١۴ فَیَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَهُ١۵ وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِیَ یَوۡمَئِذٖ وَاهِیَهٞ١۶ وَٱلۡمَلَکُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَیَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّکَ فَوۡقَهُمۡ یَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِیَهٞ١٧ یَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنکُمۡ خَافِیَهٞ١٨﴾ [الحاقه: ۱۳-۱۸].

«آنگاه ‌که یک بار در صور دمیده شود، و زمین و کوه‌ها از جا کنده شده و یکباره درهم‌کوبیده [و متلاشی] شوند. در آن روز، واقعۀ [عظیمِ] قیامت به وقوع می‌پیوندد و آسمان شکافته می‌شود و در آن روز، سست می‌گردد [و فرو می‌ریزد]. و فرشتگان بر کناره‌های آن [= آسمان] قرار می‌گیرند؛ و آن روز، هشت [فرشته] عرش پروردگارت را بر سرِ خود حمل می‌کنند. در آن روز، شما [همگی برای حسابرسی، به پیشگاه الله] عرضه می‌شوید و هیچ چیز از [کار‌های] شما پنهان نخواهد ماند».

عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ اَنَّ النَّبِیُّ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «لَا تُخَیِّرُونِی عَلَى مُوسَى فَإِنَّ النَّاسَ یَصْعَقُونَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ فَأَصْعَقُ مَعَهُمْ فَأَکُونُ أَوَّلَ مَنْ یُفِیقُ، فَإِذَا مُوسَى بَاطِشٌ جَانِبَ الْعَرْشِ، فَلا أَدْرِی أَکَانَ فِیمَنْ صَعِقَ فَأَفَاقَ قَبْلِی، أَوْ کَانَ مِمَّنِ اسْتَثْنَى اللَّهُ».^[۱]

ابوهریره از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت می‌نماید که فرمود: «مرا بر موسی ترجیح ندهید. زیرا همه مردم روز قیامت بیهوش می‌شوند. من نیز همراه آن‌ها بیهوش می‌شوم. و اولین کسی هستم که به هوش می‌آیم و موسی را می‌بینم که گوشه عرش را به دست گرفته است. ولی نمی‌دانم که او از کسانی است که بیهوش شده و قبل از من به هوش آمده است یا از کسانی است که الله او را استثنا نموده است».

[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۲۴۱۱ و مسلم حدیث شماره ۲۳۷۳ با لفظ بخاری