خداوند همچنانکه بنده را آفریده افعال او را نیز آفریده است. اما به او قدرت و اختیار داده است، بنابر این پدید آورنده مستقیم افعال هر کسی خود اوست، چونکه قدرت و اختیار دارد وقتی ایمان می آورد با اختیار و اراده خودش ایمان می آورد، و اگر کافر می شود باز هم با اراده و اختیار کامل خودش کافر می شود، مثل این است که بگوئیم این میوه از این درخت یا این محصول از این زمین است و آفریدگار آن خداوند است. پس نسبت میوه به درخت و محصول به زمین به اعتبار آن است که از او پدید آمده است و نسبتش به خداوند به اعتبار این است که او آفریدگار آنها است، پس تناقضی وجود ندارد. بنابر این شریعت و قضا و قدر الهی با هم متفق ومتناسبند. لذا خداوند متعال می فرماید:
(وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ).
«حال آنکه خداوند شما و آنچه را که انجام می دهید، آفریده است».
و می فرماید:
(فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى، وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى، فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى، وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى، وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى، فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ).
« پس اما کسی که بخشید و پرهیزگاری کرد و (آیین) نیک را تصدیق کرد (راه رسیدن) به آسایش را برایش آسان می گردانیم. و اما هر کس که بخل ورزید و (خود را) بی نیاز شمرد و (آیین) نیک را دروغ انگاشت به او ( برای گرفتار آمدن به) دشواری زمینه می دهیم».