آداب نصیحت

تعریف می کنند که حضرت حسن و حسین رضی الله عنهما از کنار پیرمردی می گذشتند که در حال وضو گرفتن بود ولی وضویش را درست انجام نمی داد، تصمیم گرفتند که مرد را نصیحت کرده و به او یاد بدهند که چگونه وضو بگیرد، در کنار ش ایستادند و به او گفتند: ای عمو، نگاه کنید که کدام یک از ما درست وضو می گیرد، سپس همه ی آنچه را که بود به او نشان دادند، هنگامی که مرد وضو درست آنها را دید، فهمید که وضو خودش درست نیست، و به خاطر اینکه بدون اینکه وی را ناراحت کنند او را نصیحت کردند، از آن ها تشکر کرد.

نصیحت یکی استوانه های اسلام است، خداوند متعال می فرماید: {والعصر. إن الإنسان لفی خسر. إلا الذین آمنوا وعملوا الصالحات وتواصوا بالحق وتواصوا بالصبر} [عصر] یعنی: « سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل]، که واقعا انسان دستخوش زیان است، مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایى توصیه کرده‏اند.»

پیامبر صلى الله علیه وسلم فرموده است: {(الدین النصیحه). قالوا: لمن یا رسول الله؟ قال: (لله ولکتابه ولرسوله ولأئمه المسلمین وعامتهم)} یعنی: « دین عبارت از نصیحت و خیر اندیشی است.
گفتند: برای چه کسی؟
فرمود: برای خدا و برای کتابش و رسولش وبرای پیشوایان مسلمانها، وبرای همهء مسلمین.» [متفق علیه]

از جریر بن عبد الله -رضی الله عنه- روایت شده که می گوید: {بایعتُ رسول الله صلى الله علیه وسلم على إقام الصلاه، وإیتاء الزکاه، والنصح لکل مسلم.} یعنی: « با رسول الله صلی الله علیه وسلم بر ادای نماز و دادن زکات و نصیحت برای هر مسلمان بیعت نمود.» [متفق علیه].
از جمله آداب نصیحت مواردی بیان می شود که بعضی از آنها مربوط به نصیحت کننده و بعضی دیگر مربوط به نصیحت شونده می باشد: