آداب نصیحت (۱)

تعریف می‌کنند که حضرت حسن و حسین رضی الله عنهما از کنار پیرمردی می‌گذشتند که در حال وضو گرفتن بود ولی وضویش را درست انجام نمی‌داد، تصمیم گرفتند که مرد را نصیحت کرده و به او یاد بدهند که چگونه وضو بگیرد، در کنار ش ایستادند و به او گفتند: ای عمو، نگاه کنید که کدام یک از ما درست وضو می‌گیرد، سپس همه‌ی آنچه را که بود به او نشان دادند، هنگامی که مرد وضو درست آن‌ها را دید، فهمید که وضو خودش درست نیست، و به خاطر اینکه بدون اینکه وی را ناراحت کنند او را نصیحت کردند، از آن‌ها تشکر کرد.

نصیحت یکی استوانه‌های اسلام است، خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَٱلۡعَصۡرِ ١ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَفِی خُسۡرٍ ٢ إِلَّا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡحَقِّ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ ٣﴾ [العصر] یعنی: «سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل]، که واقعا انسان دستخوش زیان است، مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایى توصیه کرده‏اند.»

پیامبر صلى الله علیه وسلم فرموده است: { (الدین النصیحه). قالوا: لمن یا رسول الله؟ قال: (لله ولکتابه ولرسوله ولأئمه المسلمین وعامتهم)} یعنی: «دین عبارت از نصیحت و خیر اندیشی است.

گفتند: برای چه کسی؟

فرمود: برای خدا و برای کتابش و رسولش وبرای پیشوایان مسلمان‌ها، وبرای همهء مسلمین.» [متفق علیه]

از جریر بن عبد الله -رضی الله عنه- روایت شده که می‌گوید: {بایعتُ رسول الله صلى الله علیه وسلم على إقام الصلاه، وإیتاء الزکاه، والنصح لکل مسلم.} یعنی: «با رسول الله صلی الله علیه وسلم بر ادای نماز و دادن زکات و نصیحت برای هر مسلمان بیعت نمود.» [متفق علیه].