وصیت دیگر رسول الله صلی الله علیه وسلم در هنگام رحلت این بود: «نماز را به پا دارید و از کنیزان مواظبت کنید» و آن را تا وقت فوت تکرار فرمود.
علی میفرماید: « رسول الله صلی الله علیه وسلم به ادای نماز و زکات و خوشرفتاری با کنیزان وصیت فرمود».
عایشه میفرماید: خواستم که رسول الله صلی الله علیه وسلم را یاری کرده، از او محافظت و مواظبت نمایم، چشمش را به سوی آسمان بلند کرد و گفت: «نزد رفیق اعلایم، نزد رفیق اعلایم» یعنی: نزد پروردگارم.
«عبدالرحمن پسر ابوبکر» وارد شد و یک شاخۀ تر درخت خرما در دستش بود. رسول الله صلی الله علیه وسلم به آن شاخه نگاه کرد، گمان کردم که به آن نیاز دارد. عایشه رضی الله عنها میگوید: «آن را گرفتم و پاک کردم، سپس به رسول الله صلی الله علیه وسلم دادم، دندانش را خوب به آن مسواک زد؛ و بعد خواست دوباره به من بدهد از دستش افتاد».
(برگرفته از:کتاب زندگانی پیامبر اسلام مولف استاد ابوالحسن ندوی)