شیخ علی الطنطاوی رحمه الله می گفت:
این سوال فکر مرا به خودش مشغول کرد!!بخاطر آوردم که محبت خدا نسبت به بندگانش بواسطه اسباب واوصافی که خداوند در کلامش ذکر کرده است حاصل می شود:
لذا در حافظه ام بدنبال آن اوصاف گشتم تا ببینم من هم شاملش می شوم یا نه ..
که برای سوالم جوابی نیافتم..!!
دیدم خداوند متعال در کتابش فرموده : ” انه یحب المتقین” او پرهیزگاران را دوست می دارد.
ومن جرأت نکردم خودم را از آنها بحساب آورم !!
دیدم فرموده: “انه یحب الصابرین “او صبر کنندگان را دوست می دارد.ناشکیبایی و بی صبری ام را به خاطر آوردم !!
دیدم که او مجاهدین را دوست می دارد
اما متوجه کاهلی و سستی وضعف وبیچارگی ام شدم .
دیدم او تعالی فرموده: “انه یحب المحسنین”او نیکوکاران را دوست می دارد..
شگفتا .. که از این صفت بیشتر فاصله داشتم.
اینجا دست از متابعه و جستجو کشیدم و ترسی بر من عارض شد که نکند چیزی که خداوند بخاطرش مرا دوست بدارد در من نباشد.
در اعمالم بررسی وتفحص کردم دیدم پر از تقصیر وعیب وایراد و آمیخته به گناه وآلودگیست..
به ناگاه این قول خداوند متعال به ذهنم خطور کرد که : ” ان الله یحب التوابین ”
همانا خداوند توبه کنندگان را دوست می دارد..
انگار تازه فهمیدم که این آیه برای من وامثال من است
پس شروع کردم به گفتن این جملات ..
استغفرالله وأتوب الیه
استغفر الله وأتوب الیه
استغفر الله وأتوب الیه