وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
نویسنده: استاد ناصر سبحانی
مردم این زمان، خود را گرفتار مرض شرک نمیدانند؛ زیرا گمان میکنند، بتها در همان مصادیق قبلی خلاصه میشوند و چون آنها به آن شکل پیشین، بتپرستی نمیکنند، پس مشرک نیستند، در حالیکه حقیقت شرک، فراتر از اینها است.
شرک، یعنی در فرمانروایی و فریادرسی، کسی و یا چیزی را با خداوند شریک بدانیم و نسبت به آن، رغبت و رهبت پیدا نموده و در زندگی عملی، از آن فرمانبرداری کنیم.
مصادیق شرک و بت، در هیچچیز خاصی منحصر و محدود نشده و نخواهد شد؛ لذا باید با محاسبهای دقیق، خود را با معیارهای قرآنی بسنجیم تا از وجود یا عدم وجود شرک در زندگی خود، مطمئن شویم.
معیار سنجش در اینجا این است که بدانیم آیا موجودی غیر از خدا را جلبکنندهی منافع و دفعکنندهی ضررها دانسته و نسبت به آن رغبت و رهبت پیدا کرده ایم؟
که اگر اینگونه باشد، این عمل، شرک است و آن موجود، بت و إله گردیده است.
منبع : نوارهای خداشناسی