امام البانی رحمه الله می گوید:
در هر مذهب سنت ها و احادیثی وجود دارد که در مذهب دیگر یافت نمی شود، پس کسی که به یک مذهب چنگ زده است بدون شک بخش بزرگی از سنت هایی راکه نزد دیگر مذاهب وجود دارد از دست می دهد، ولی اهل حدیث (سلفی ها) اینگونه نیستند، آنها هر حدیثی که سندش صحیح باشد میگیرند.
از هر مذهبی که باشد، و راوی اش از هر طائفه ای باشد، مادامی که راوی مسلمان ثقه باشد، حتی اگر قدری یا خارجی باشد چه برسد به اینکه حنفی یا مالکی و دیگر مذاهب باشد، و امام شافعی رحمه الله این را به صراحت در خطابش به امام احمد گفته است که:
«شما در حدیث از من عالم تر هستید، اگر حدیث صحیحی به شما رسید مرا از آن باخبر کن، تا به آن عمل کنم، چه حجازی باشد،چه کوفی و چه مصری».
پس اهل حدیث که الله ما را با آنان محشور کند بر سخن شخص معینی بجز محمد صلی الله علیه و سلم تعصب نشان نمی دهند. هرچقدر که جایگاه آن شخص بلند و بالا باشد، برخلاف دیگران که منسوب به حدیث و عمل به آن نیستند، آنها بر سخنان امامان خود تعصب دارند همانطوری که اهل حدیث بر سخنان پیامبر تعصب دارند در حالی که امامان آنها را از این کار منع کرده اند.
(سلسله صحیحه ج ۱ ص ۵۳۹ به بعد).