وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
* در روزگاری که مردم دنیا زنان را به عنوان انسان به شمار نمی آوردند و بلکه آنان را اهریمن هایی پلید قلمداد می کردند، خداوند این آیه شریفه را نازل فرمود و نشان داد که اساس آفرینش آنان یکسان است:
«ای مردم! ما شما را از مرد و زنی [ بنام «آدم» و «حـواء»] آفریده‌ایم» (حُجُرات/۱۳).
* در روزگاری که مجامع دینیِ «امپراتوری روم» رأی داده بودند که زن حیوانی است پلید و باید مانند حیوانات موذی بر دهانشان مُهر خاموشی زد، اسلام نه تنها آنان را از سخن گفتن منع نکرد بلکه خداوند به مجادلهی زنی با پیامبرش گوش داد و سؤالش را پاسخ گفت و مشکلش را حل نمود (مجادله/۱).
* در روزگاری که پیشوایان دینیِ «روم» رأی داده بودند که زنان روح ندارند و لذا از رفتن به بهشت محروم خواهند بود و هیچ دینی از آنان پذیرفته نیست و حقّ خواندن کتاب مقدس را ندارند، اسلام این تصوّر جاهلانه را شدیداً ردّ کرد و زنان و مردان مؤمن را در ورود به بهشت، برابر و مساوی قرار داد:
« هر کس که اعمال شایسته انجام دهد و مؤمن باشد خواه مرد باشد خواه زن چنان کسانی داخل بهشت می شوند، و کمترین ستمی بر آنان نمی رود» (نساء/۱۲۴).
* در روزگاری که حتی در «آتن» (که یکی از درخشنده ترین تمدن های جهان بود) زنان به عنوان کالاهای کم ارزش به شمار می آمدند و در عربستان نیز گاهاً به شکل ارث درمی آمدند و دست به دست می شدند، آیات شریفه ی زیر نازل شد و کرامت و مقام زنان را به افلاک رساند!
« ای کسانی که ایمان آورده‌اید! برای شما درست نیست که زنان را [همچون کالاهائی] به ارث ببرید [و ایشان را بدون مهریّه و رضایت، به ازدواج خود در آورید؛] حال آن که آنان چنین کاری را نمی‌پسندند. و آنان را تحت فشار قرار ندهید تا بدین وسیله [ ایشان را وادار به چشم‌پوشی از قسمتی از مهریّه کنید و ] برخی از آنچه را که بدیشان داده‌اید فراچنگ آورید» (نساء/۱۹).
«برای زنان سهمی در میراثِ پدر و مادر و خویشاوندان وجود دارد» (نساء/۷).