ایمان به کتاب‌های آسمانی چه مفهومی را در بر دارد؟

معنی ایمان به آن‌ها، تصدیق قطعی همه‌ی آن‌هاست که همگی از طرف خداوند نازل شده‌اند و خداوند به صورت حقیقی به آن‌ها تکلم کرده است، چه بسا بخشی از آن‌ها مستقیماً و بدون واسطه‌ی ملائکه از خداوند شنیده شده‌اند.
بخشی از آیات توسط ملائکه مأمور به وحی، به فرستاده‌ی بشری (پیامبر) رسیده است و گروهی از آن‌ها را خداوند با دست مبارک خود نوشته است:
{وَمَا کَانَ لِبَشَرٍ أَن یُکَلِّمَهُ اللَّهُ إِلاَّ وَحْیاً أَوْ مِن وَرَآءِ حِجَابٍ أَوْ یُرْسِلَ رَسُولاً  فَیُوحِیَ بِإِذْنِهِ مَایَشَآءُ} ( شوری ۵۱ ).
«هیچ انسانی را نسزد که خدا با او سخن بگوید. مگر از طریق وحی (به قلب، به گونه ی الهام در بیداری، و یا خواب در غیر بیداری) یا از پس پرده ای و یا اینکه خداوند قاصدی را (به نام جبرئیل) بفرستد و او به فرمان آفریدگار آنچه را که خدا میخواهد (به پیغمبران) وحی کند».

و خداوند به موسی علیه السلام میفرماید:
{إِنِّی اصْطَفَیْتُکَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالاَتِی وَبِکَلاَمِی} ( اعراف ۱۴۴ ).
«من تو را با رسالت های خویش و با سخن گفتنم (با تو از فراسوی حجاب و بدون واسطه) بر مردمــان (هم عصری که مأموریت تبلیغ احکام آسمانی بدانان داری) برگزیدم».

{وَکَلَّمَ اللَّهُ مُوسَى تَکْلِیماً} ( نساء ۱۶۴ ).
«خداوند حقیقتاً (از پشت حجاب بدون واسطه) با موسی سخن گفت».

خداوند در شأن تورات می‌فرماید:

{وَکَتَبْنَا لَهُ فِی الأَلْوَاحِ مِن کُلِّ شَیْءٍ مَّوْعِظَهً وَتَفْصِیلاً لِّکُلِّ شَیْءٍ} ( اعراف ۱۴۵ ).
«و برای او در الواح (تورات) از هر چیز (که مورد نیاز بنی اسرائیل از نصائح و حکم و احکام حلال و حرام بود) نوشتیم، تا پند و اندرز (زندگی) و روشنگر همه چیز باشد».

و درباره‌ی عیسی علیه السلام میفرماید:

{وَآتَیْنَاهُ الإِنجِیلَ} ( مائده ۴۶ ).

«و برای او انجیل نازل کردیم.»

و می‌فرماید:

{وَآتَیْنَا دَاوُودَ زَبُوراً} ( نساء ۱۶۳ ).
«و به داوود زبور دادیم».

و خداوند درباره‌ی قرآن می‌فرماید:

{لَّـکِنِ اللَّهُ یَشْهَدُ بِمَآ أَنزَلَ إِلَیْکَ أَنزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَالْمَلائِکَهُ یَشْهَدُونَ وَکَفَى بِاللَّهِ شَهِیداً} ( نساء ۱۶۶).

«(هر چند که کافران، نبوت تو را انکار می کنند) لیکن خداوند بر آنچه (از قرآن) بر تو نازل شده است گواهی میدهد. این خدا است که آن را به (مقتضای) دانش (خاص) خویش نازل کرده است. و فرشتگان (نیز بدان) گواهی میدهند و (صحّت نبوّت تو را تصدیق میکنند ). گرچه کافی است که خدا گواه باشد».

{وَقُرْآناً فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُکْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِیلاً} ( اسراء ۱۰۶ ).
«قرآنی است که آن را (در مدّت بیست و سه سال به گونه ی آیه ها و بخش های) جداگانه  فرستاده ایم تا آن را آرام بر مردم بخوانی (و بدین وسیله جذب دلها و اندیشه ها شود و در عمل پیاده گردد) و قطعاً ما آن را کمکم و بهره بهره فرستاده ایم (نه یکجا و سرِهم)».

{وَإِنَّهُ لَتَنزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ * نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الأَمِینُ * عَلَىٰ قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنْذِرِینَ* بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُّبِینٍ} ( شعراء ۱۹۲-۱۹۵ ).
«این (قرآن) فروفرستاده ی پروردگار جهانیان است (و همه ی سرگذشت های مذکور در آن راست، و احکام آن تا روز قیامت برجا و واجب الاجرا است). * جبرئیل آن را فرو آورده است * بر قلب تو، تا از زمره بیم دهندگان باشی* با زبان عربی روشن و آشکاری است».

{إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ بِالذکْرِ لَمَّا جَآءَهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ * لاَّ یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَلاَ مِنْ خَلْفِهِ تَنزِیلٌ منْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ} ( فصلت۴۱-۴۲).
«کسانی که قرآن را انکار میکنند بدان گاه که به ایشان میرسد، (بر ما پوشیده نمی مانند و سزای آن را می بینند)، قرآن کتاب ارزشمند و بی نظیری است. * هیچگونه باطلی، از هیچ جهتی و نظری، متوجه قرآن نمی گردد. (نه غلطی و تناقضی در الفاظ و مفاهیم آن است، و نه علوم راستین و اکتشافات درست پیشینیان و پسینیان مخالف با آن، و نه دست تحریف به دامان بلندش میرسد. چرا که) قرآن فرو فرستاده ی خداوند سبحان است که با حکمت و ستوده است (و افعالش از روی حکمت است، و شایسته ی حمد و ستایش بسیار است)».