کشتی نوح؛ حقیقت یا توهم؟

بسم الله الرحمن الرحیم
سیدنا نوح علیه السلام فقط برای قوم خودش مبعوث شده بود و مأموریت جهانی نداشت. اصولاً در آن عصر ، نوع انسان در تمام کرۀ زمین پراکنده نبودند تا قائل باشیم که برای تمام مردم مبعوث شده است، زیرا خطاب هایی که به سیدنا نوح علیه السلام شده با الفاظی همچون «قومک» یا «قومه» است: ﴿إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَک﴾ [نوح: ۱] و تنها یک پیامبر مأموریت جهانی داشته و آن هم سیدنا رسول الله صلی الله علیه و سلم است. ﴿وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ کَافَّهً لِلنَّاس﴾ [سبأ: ۲۸] ، پس با این توضیح منطقۀ در حیطه ی تبلیغ رسالت سیدنا نوح علیه السلام محدود بوده و عذاب الهی نیز بر آن منطقه ی معین نازل شده است معهذا در آن زمان همه ی انسانها در تمام زمین متفرق نبودند.
و استدلال به آیۀ ﴿قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکافِرینَ دَیَّاراً﴾ [نوح: ۲۶]، مبنی بر اینکه منظور از «الارض» تمام زمین است صحیح نیست، زیرا این آیه عام است و آیاتی که در بالا ذکر شد دالّ بر معین بودن منطقه رسالت سیدنا نوح علیه السلام است ولذا در اینجا عام مخصوص است، یعنی آیه عام است که باتوجه به آیات دیگر تخصیص داده می شود پس اشکالی باقی نمی ماند.
یکی از شرایط لازم برای ساختن کشتی نوح علیه السلام، وجود زمان کافی است و به این مسأله در قرآن تصریح شده و در آیۀ ﴿وَ یَصْنَعُ الْفُلْک …﴾ [هود: ۳۸] آمده و در آیه بعد از آن به عذاب الهی بعد از ساختن کشتی و عدم ایمان قوم سیدنا نوح علیه السلام اشاره شده است: ﴿فَسَوْفَ تَعْلَمُون …﴾ [هود: ۳۹] که در اینجا «سوف» برای آینده دور است، که فاصله ی ساختن کشتی تا وقوع عذاب مدت زمان زیادی باید سپری شد. در این مدت زمان میتوان کشتی ای ساخت مستحکم و قابلیت های خاصی داشته باشد. اگر به یک صنعت گر تمام امکانات را دراختیارش بگذارید لیکن زمانی را از وی بگیرید وی نمی تواند صنعتی به شما تحویل دهد، اما اگر زمان مناسب را دراختیار وی قرار دهید قطعاً باتوجه به علم و ابزارش میتواند صنعت خوبی ارائه دهد. نکتۀ مهم در ساخت کشتی سیدنا نوح علیه السلام وجود زمان برای ساختن آن است. و در [العنکبوت: ۱۴] زمان دقیق آن بیان شده است که ۹۵۰ سال بوده است.

توصیف کشتی با توجه به برخی از آیات قابل درک است به این صورت که کشتی به گونه ای ساخته شده که دربرابر طوفان و امواج دریا خارج از کشتی و نیز خطرات احتمالی ناشی از حمل جانوران وحشی می بایست مقاوم و دارای خصوصیات منحصری باشد. چنانچه در آیۀ ﴿فَاسْلُکْ فیها مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْن …﴾  [المؤمنون: ۲۷]، و یا در آیۀ ﴿احْمِلْ فیها مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْن …﴾ [هود: ۴۰]  و همچنین در آیۀ ﴿ارْکَبُوا فیها﴾ [هود: ۴۱] و آیۀ ﴿فَأَنْجَیْناهُ وَ الَّذینَ مَعَهُ فِی الْفُلْک﴾ [الأعراف: ۵۷]   اشاره به داخل کشتی شده است، نه سوار شدن بر سطح کشتی. چرا که در این آیات لفظ «فیها» و «فی» آمده، نه «علیها» یا «علی»، بنابراین از این آیات اینگونه فهمیده می شود که کشتی به گونه ای ساخته شده که حمل حیوانات در آن ممکن بوده است و در نتیجه سیدنا نوح علیه السلام و کسانی که همراه وی بودند و نیز آن حیوانات وحشی و اهلی همگی داخل کشتی بوده اند. البته باتوجه به انعطاف بودن حرف «فی» برداشتی دیگر میتوان کرد و آن اینکه «فی» را به معنی «داخل و سطح» کشتی معنی کرد و این نیز صحیح است.

نکتۀ قابل توجه دیگر اینکه در امر ساختن کشتی توسط سیدنا نوح علیه السلام، اشاره به «الفُلک» شده و در یک مورد هم «السفینه» آمده که این دو باتوجه به معنای لغوی که دارند با هم متفاوتند. به تعبیری دیگر هر سفینه ای، می تواند فُلک باشد اما هر فُلک، سفینه نیست. ﴿وَ اصْنَعِ الْفُلْکَ﴾  [هود: ۳۷] و در جائی دیگر با اسلوبی متفاوت اشاره به سفینه می کند که: ﴿فَأَنْجَیْناهُ وَ أَصْحابَ السَّفینَه﴾  [العنکبوت: ۱۵].

فُلک به کشتی بزرگ گفته می شود که دارای ویزگی های خاصی است، مثلاً این فُلک طوری ساخته شده که در جریان طوفان و بارش شدید باران و نیز امواج شدید دریا مقاوم بوده و از ورود آب به داخل آن چه از آسمان «باران» و چه از دریا «امواج خروشان» جلوگیری می کند. لیکن در مورد سفینه اینگونه نیست بلکه به مجرد ورود آب به داخل آن ممکن است غرق شود و لذا در آن آیه که به سفینه تصریح شده بعد از آرام شدن دریا و توقف طوفان با اسلوبی زیبا می فرماید: ﴿فَأَنْجَیْناهُ وَ أَصْحابَ السَّفینَه﴾.
یعنی: او (نوح) و اصحاب کشتی را نجات دادیم.

ادامه:
اما اینکه چگونه در این کشتی چوبی این همه حیوانات و اینکه مایحتاج آنها جا می شود، این از ایرادات واهی است، چراکه در قرآن نیامده که این کشتی کوچک بوده و جای محدودی داشته تا اینکه ایراد گرفته شود ک