محبت به الله مهربان

محبت، الفت و اشتیاق به الله و دیدارش، به مانند وزش نسیم (ی خنک) بر قلب می ماند که آن را از – تعلق به – زرق و برق دنیا آسوده و رها می سازد. آن کس که قلبش را محل یاد و ذکر الله قرار دهد، انس گیرد و آرامش پیدا کند و آن کس که آن را محل تعلق به مردم قرار دهد، بی تاب شده و پریشانی زندگی را بر او سخت کند.

 محبت و دوستی الله در قلبی جای نمی گیرد که به دنیا محبت و تعلق دارد؛ مگر هنگامیکه شتر از سوراخ سوزن بگذرد. ( کنایه از محال بودن است )

الشوق إِلَى الله ولقائه نسیم یهب على الْقلب یروح عَنهُ وهج الدُّنْیَا، من وطّن قلبه عِنْد ربه سکن واستراح وَمن أرْسلهُ فِی النَّاس اضْطربَ وَاشْتَدَّ بِهِ القلق لَا تدخل محبَّه الله فِی قلب فِیهِ حب الدُّنْیَا إِلَّا کَمَا یدْخل الْجمل فِی سم الابره “

(ابن قیّم -رحمه الله الفوائد:۹۸)