برای مسلمانان فروختن چیزهای مصرفی کم ارزش مانند آبِ خوردن، علف کم برای مصرف حیوان، و آتش (یا کبریت) همسایه برای روشن نمودن آتش دیگ و .. جایز نیست. و کسی حق ندارد آب باران و آب چشمهها را تصرف کند و بفروشد، مگر اینکه از این آبها در مشک یا ظرفی یا حوض و برکهای ذخیره نماید و…. در این صورت حکم عوض میشود و فروش آن جایز است.
و فروش علوفه برابر است که تر یا خشک باشد تا وقتیکه روی زمینِ عمومی است، جایز نیست.
و فروختن شعله آتش برای روشن کردن آتش یا اخگرهای آتش در صحرا و…. جایز نیست.
در این نیازهای جزیی که الله بین بندگان خود قرار داده، واجب است که به نیازمندش بدهند و ندادن این چیزها به نیازمند آن حرام است؛ زیرانیاز به اینها زیاد و دادن اینها آسان است و منفعت زیادی دارد.
الله تعالى میفرماید: ﴿وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰۖ وَلَا تَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِیدُ ٱلۡعِقَابِ﴾ [المائده: ۲]. «و در نیکوکارى و پرهیزگاری به یکدیگر یاری رسانید و در گناه و تجاوز دستیار هم نشوید و از الله پروا کنید [زیرا] بیتردید، الله سختکیفر است».