حکم اذان و اقامه در سفر

عَنْ مَالِکِ بْنِ الحُوَیْرِثِ رضی الله عنه قَالَ: أَتَى رَجُلاَنِ النَّبِیَّ صلی الله علیه وسلم یُرِیدَانِ السَّفَرَ، فَقَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه وسلم: «إِذَا أَنْتُمَا خَرَجْتُمَا، فَأَذِّنَا، ثُمَّ أَقِیمَا، ثُمَّ لِیَؤُمَّکُمَا أَکْبَرُکُمَا».^[۱]

مالک بن حویرث رضی الله عنه می‌گوید: دو نفر نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمدند و می‌خواستند سفر نمایند. پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «هنگامی‌که خارج شدید، پس اذان بگویید و اقامه نمایید و سپس بزرگ‌ترین شما امامت نماید».

[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۶۳۰ و مسلم حدیث شماره ۶۷۴ با لفظ بخاری