واجب کننده‌های غسل

واجب کننده‌های غسل شش عدد هستند:

اول – خروج منی با جهش و فشار که با لذت از مرد یا زن به وسیله‌ی استمنا یا جماع یا احتلام خارج می‌شود.

دوم – غایب شدن حشفه‌ی ذکر در فرج زن اگر چه انزال صورت نگیرد.

سوم – هر وقت مسلمانی فوت نماید؛ البته شهیدی که در میدان جنگ در راه الله کشته می‌شود، غسل داده نمی‌شود.

چهارم – هنگامی‌که کافر مسلمان شود.

پنجم – حیض.

ششم – نفاس.

عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «إِذَا جَلَسَ بَیْنَ شُعَبِهَا الأَرْبَعِ، ثُمَّ جَهَدَهَا فَقَدْ وَجَبَ الغَسْلُ».^[۱]

ابوهریره رضی الله عنه از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت می‌کند که فرمود: «هر وقت شوهر میان چهار دست و پای همسرش قرار گیرد، و همبستری کند، غسل واجب می‌شود».

[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۲۹۱ و مسلم حدیث شماره ۳۴۸ با لفظ بخاری