عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه أَنَّهُ قَالَ: کَانَ النَّاسُ إِذَا رَأَوْا أَوَّلَ الثَّمَرِ جَاءُوا بِهِ إِلَى النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم فَإِذَا أَخَذَهُ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی ثَمَرِنَا، وَبَارِکْ لَنَا فِی مَدِینَتِنَا، وَبَارِکْ لَنَا فِی صَاعِنَا، وَبَارِکْ لَنَا فِی مُدِّنَا…»، قَالَ: ثُمَّ یَدْعُو أَصْغَرَ وَلِیدٍ لَهُ فَیُعْطِیهِ ذَلِکَ الثَّمَرَ.[۱]
ابوهریره رضی الله عنه میگوید: هنگامیکه مردم اولین میوههای رسیده را میدیدند، آنها را نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم میآوردند. رسول الله صلی الله علیه وسلم پس از گرفتن میوهها میفرمود: «یا الله! به میوهها، شهر، صاع و مُدّ ما (واحدهای وزن) برکت عنایت فرما…». راوی میگوید: آنگاه رسول الله صلی الله علیه وسلم کوچکترین بچهای را که میدید، صدا میزد و این میوهها را به او میداد.
[۱]– مسلم حدیث شماره ۱۳۷۳