عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ صُرَدٍ رضی الله عنه قَالَ: اسْتَبَّ رَجُلاَنِ عِنْدَ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم وَنَحْنُ عِنْدَهُ جُلُوسٌ، وَأَحَدُهُمَا یَسُبُّ صَاحِبَهُ، مُغْضَبًا قَدِ احْمَرَّ وَجْهُهُ، فَقَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه وسلم: «إِنِّی لَأَعْلَمُ کَلِمَهً، لَوْ قَالَهَا لَذَهَبَ عَنْهُ مَا یَجِدُ، لَوْ قَالَ: أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ…».[۱]
سلیمان بن صُرَد رضی الله عنه میگوید: ما نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم نشسته بودیم؛ دو نفر نزد او یکدیگر را دشنام میدانند. یکی از آنان عصبانی شده و چهرهاش سرخ گردیده بود. پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: من کلمهای را میدانم که اگر آن را بگوید، خشمش فرو مینشیند. اگر بگوید: «أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»، خشمش برطرف میشود.
[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۶۱۱۵ و مسلم حدیث شماره ۲۶۱۰ با لفظ بخاری