عَنْ عَمْرِو بْنِ حُرَیْثٍ رضی الله عنه قَالَ: کَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَى رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وسلم عَلَى الْمِنْبَرِ، وَعَلَیْهِ عِمَامَهٌ سَوْدَاءُ، قَدْ أَرْخَى طَرَفَیْهَا بَیْنَ کَتِفَیْهِ. [۱]
عمرو بن حُرَیث رضی الله عنه میگوید: گویی من اکنون به سوی رسول الله صلی الله علیه وسلم مینگرم که بر منبر بود و عمامهی سیاهی بر سر داشت که گوشهاش را بین شانههایش رها کرده بود.
[۱] – مسلم حدیث شماره ۱۳۵۹