عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه أَنَّ النَّبِیَّ صلی الله علیه وسلمکَانَ إِذَا کَانَ فِی سَفَرٍ وَأَسْحَرَ یَقُولُ: «سَمِعَ سَامِعٌ بِحَمْدِ اللهِ وَحُسْنِ بَلَائِهِ عَلَیْنَا، رَبَّنَا صَاحِبْنَا وَأَفْضِلْ عَلَیْنَا، عَائِذًا بِاللهِ مِنَ النَّارِ».[۱]
ابوهریره رضی الله عنه میگوید: هنگامیکه پیامبر صلی الله علیه وسلمدر مسافرت به سر میبرد و وقت سحر فرا میرسید، میفرمود: «باشد که شنوندهای، حمد و ستایش الله را بشنود و بر خوبى نعمتهایش بر ما گواهى دهد: “پروردگارا! تو همراه ما باش، و به ما احسان کن، و از آتش دوزخ به تو پناه مى بریم”».
[۱]– مسلم حدیث شماره ۲۷۱۸٫