۱۵۱- إِنَّ الْـمُؤْمِنَ یَأْکُلُ فِی مِعًى وَاحِدٍ.
مؤمن در یک معده، غذا میخورد.
۱۵۲- إِنَّ الْـمُؤْمِنَ یَرَى ذُنُوبَهُ کَأَنَّهُ قَاعِدٌ تَحْتَ جَبَلٍ یَخَافُ أَنْ یَقَعَ عَلَیْهِ.
مؤمن گناهانش را مانند کوهی میبیند، که زیر آن نشسته است و میترسد که روی او بیفتد.
۱۵۳- إِنَّ مِنْ أَحَبِّکُمْ إِلَیَّ أَحْسَنَکُمْ أَخْلَاقًا.
محبوبترین شما نزد من، خوش اخلاق ترینتان است.
۱۵۴- إِنَّ أَشْرَاطِ السَّاعَهِ أَنْ یَقِلَّ الْعِلْمُ.
از نشانههای قیامت، کم شدن علم است.
۱۵۵- إِنَّ مِنْ الْبَیَانِ لَسِحْرًا.
همانا بعضی از سخنان، سحرند.