فضیلت آل بیت پیامبر (۳)

عَنْ سَعْدِ بْنِ أَبِی وَقَّاصٍ قَالَ: أَمَرَ مُعَاوِیَهُ بْنُ أَبِی سُفْیَانَ سَعْدًا فَقَالَ: مَا مَنَعَکَ أَنْ تَسُبَّ أَبَا التُّرَابِ؟ فَقَالَ: أَمَّا مَا ذَکَرْتُ ثَلاَثًا قَالَهُنَّ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم فَلَنْ أَسُبَّهُ لَأَنْ تَکُونَ لِی وَاحِدَهٌ مِنْهُنَّ أَحَبُّ إِلَىَّ مِنْ حُمْرِ النَّعَمِ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم یَقُولُ لَهُ خَلَّفَهُ فِى بَعْضِ مَغَازِیهِ. فَقَالَ لَهُ عَلِىٌّ: یَا رَسُولَ اللهِ خَلَّفْتَنِى مَعَ النِّسَاءِ وَالصِّبْیانِ؟ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم: «أَمَا تَرْضَى أَنْ تَکُونَ مِنِّى بِمَنْزِلَهِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى؟ إِلاَّ أَنَّهُ لاَ نُبُوَّهَ بَعْدِی». وَسَمِعْتُهُ یَقُولُ یَوْمَ خَیْبَرَ: «لَأُعْطِیَنَّ الرَّایَهَ رَجُلاً یُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ». قَالَ فَتَطَاوَلْنَا لَهَا فَقَالَ: «ادْعُوا لِی عَلِیًّا». فَأُتِیَ بِهِ أَرْمَدَ فَبَصَقَ فِی عَیْنِهِ وَدَفَعَ الرَّایَهَ إِلَیْهِ فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَلَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الآیَهُ: ﴿تَعَالَوۡاْ نَدۡعُ أَبۡنَآءَنَا وَأَبۡنَآءَکُمۡ﴾ [آل عمران: ۶۱] دَعَا رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم عَلِیًا وَفَاطِمَهَ وَحَسَناً وَحُسَیْناً فَقَالَ: «اللَّهُمَّ هَؤُلاَءِ أَهْلِی».[۱]

از عامر بن سعد بن ابی وقاص از پدرش روایت شده که گفت: معاویه بن ابی سفیان به سعد گفت: چه چیز تو را از سب و توهین به ابوتراب منع می‌کند؟ گفت: سه چیز را که رسول الله صلی الله علیه وسلم به علی گفت موجب عدم سب من می‌شود؛ زیرا اگر یکی از آنان درباره من گفته شده بود از شتران سرخ (نیکو) برایم بهتر بود. وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم در بعضی از غزوات (غزوه تبوک) علی را با خود همراه نکرد علی به او گفت: ای رسول الله! آیا مرا با زن و بچه‌ها باقی می‌گذاری؟ رسول الله صلی الله علیه وسلم به او فرمود: «آیا راضی نیستی که نسبت به من به منزله هارون به موسی باشی؟ جز اینکه نبوتی بعد از من نیست». و روز خیبر از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمود: «پرچم (جنگ) را به شخصی می‌دهم که الله و رسولش را دوست دارد و الله و رسولش نیز او را دوست دارند». ما برای گرفتن آن پرچم تلاش می‌کردیم که فرمود: «علی را صدا بزنید». علی در حال چشم‌درد آمد و رسول الله صلی الله علیه وسلم از آب دهانش بر چشم علی زد و پرچم را به او داد و الله فتح را نصیب او گردانید. و وقتی آیه ﴿تَعَالَوۡاْ نَدۡعُ أَبۡنَآءَنَا وَأَبۡنَآءَکُمۡ﴾ نازل شد رسول الله صلی الله علیه وسلم، علی و فاطمه و حسن و حسین ش را دعوت کرد و فرمود: «یا الله! این‌ها اهل من هستند».

[۱] – متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۳۷۰۶ و مسلم حدیث شماره ۲۴۰۴ با لفظ مسلم