تندرستی و فراغت

نباید تندرستی و وقت خود را با کوتاهی کردن در اطاعت پروردگار، از دست بدهیم. از اینرو تندرستی و فراغت خود را فرصتی برای تلاش و کار بدان؛ چون همیشه زمان تلاش و کار، فراهم نیست و آنچه از دست رفته جبران نمی‌شود. بیکاری، سبب انحراف یا باعث پشیمانی می‌گردد و تنهایی، تأسف خوردن یا فکر و خیال را به دنبال دارد.

عمر بن خطابس می‌گوید: بیکار نشستن مردان، سبب غفلت می‌گردد و بیکاری زنان، باعث طغیان شهوت می‌شود.

بزرگمهر می‌گوید: اگر کار، انسان را خسته می‌کند، بیکاری، انسان را به فساد و تباهی می‌کشاند.

یکی از حکما می‌گوید: از تنهایی بپرهیزید؛ زیرا تنهایی، عقل را فاسد و کار آسان را پیچیده می‌کند.

یکی دیگر از حکما می‌گوید: روز خود را بی‌فایده مگذران و مالت را بیهوده تلف مکن؛ چون عمر، کوتاه‌تر از آن است که بی‌فایده صرف شود و مال، کمتر از آن است که بیهوده خرج گردد و عاقل، بزرگتر از آن است که روزهایش را در کارهایی بگذارند که برای او فایده‌ای ندارد و اموالش را در راهی خرج کند که برایش پاداش و مزدی ندارد.

بهتر از تمام اینها، گفته عیسی÷ است که می‌گوید: نیکویی در سه چیز است: سخن، نگاه و سکوت. پس سخن هر کس، چیزی غیر از ذکر خدا باشد، یاوه‌گویی کرده و هرکس، نسنجیده نگاه کند، به خطا رفته و هرکس، بدون فکر سکوت نماید، کار بیهوده‌ای کرده است.