مرد نکو نام نمیرد هرگز

یکی از نشانه‌های سعادت مسلمان، این است که به او عمری دوباره داده می‌شود. عمر دوباره، نام نیکی است که از بنده بجای می‌ماند. واقعاً شگفتا از کسی که کسب نام نیک را آسان و ارزان یافت، اما آن را با مال و مقام و تلاش و کاوش نخرید.

پیشتر بیان کردیم که ابراهیم÷، از پروردگارش درخواست نمود که از او درمیان دیگران به نیکی یاد شود و در حقش دعا گردد.

مردمانی در تاریخ بوده‌اند که با کار خوب و بزرگواری و سخاوتشان، از خود برای همیشه نام نیکی به جا گذارده‌اند. عمرس از فرزندان هرم بن سنان پرسید: زهیر به شما چه داد و شما، به او چه دادید؟ گفتند: او، ما را ستود و ما، به او مالی بخشیدیم. عمرس گفت: آنچه شما به او داده‌اید، از بین می‌رود و آنچه، او به شما داده، ماندگار است. یعنی ستایش و تمجید بنی هرم، ماندگار می‌باشد.

أولـی الـبـریـه طـرا أن تواسـیــه

عند السرور الذی واساک فی الحزن

«از تمام مردم، کسی به یاری و دوستی تو، در زمان خوشی، سزاوارتر است که هنگام اندوه با تو همدردی نموده است».

إن الکـرام إذا مـا أرسلوا ذکــروا

من کـان یألفـهم فی المنزل الخشن

«بزرگوارانی که به عنوان نماینده و سفیر، فرستاده می‌شوند، کسانی را به یاد می‌آورند که در سختی‌ها، با آنان همدردی و محبت می‌کرده‌اند».