چهار مسأله، باعث ناراحتی، رنج و تیره شدن صفای زندگی میشوند و عبارتند از:
نخست: اظهار ناخوشنودی از تقدیر و قضای الهی و راضی نبودن به آن.
دوم: ارتکاب گناه بدون توبه؛ ﴿قُلۡ هُوَ مِنۡ عِندِ أَنفُسِکُمۡۗ﴾ [آل عمران: ۱۶۵] «بگو: (آنچه اتفاق افتاده) از ناحیه خودتان (و نتیجه عملکردتان) میباشد». ﴿فَبِمَا کَسَبَتۡ أَیۡدِیکُمۡ﴾ [الشوری: ۳۰] «پس به سبب چیزهایی است که خودتان به دست آوردهاید».
سوم: حسدورزی به مردم، حس انتقامجویی از آنان و حسادت به آنها به خاطر لطف و فضلی که خداوند به آنان نموده است؛ ﴿أَمۡ یَحۡسُدُونَ ٱلنَّاسَ عَلَىٰ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ﴾ [النساء: ۵۴] «آیا به مردم به خاطر آنچه که خداوند، از فضل خود به آنان بخشیده، حسد میورزند»؟! در حدیث آمده است که: «حسود، آرامش ندارد».
چهارم: رویگردانی از ذکر خدا؛ ﴿فَإِنَّ لَهُۥ مَعِیشَهٗ ضَنکٗا﴾ [طه: ۱۲۴] «زندگی سختی خواهد داشت».