وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
فرد عاقل و دوراندیش، همواره کاری می‌کند که مردم بر او تکیه کنند، نه اینکه تکیه گاه او باشند. پس عاقل، موضعی نمی‌گیرد و چنان تصمیمی اتخاذ نمی‌کند که بر مردم تکیه نماید. مردم، تا یک حدی با دیگران همکاری می‌نمایند و کمک کردن آنها، حدی دارد که از آن، پا فراتر نمی‌گذارند. به حسین بن علیس نگاه کن؛ او فرزند دختر پیامبر ج است، کشته می‌شود؛ اما امت، یک کلمه هم نمی‌گویند! بلکه کسانی که او را کشتند، از این پیروزی بزرگ که حسینس را سر بریدند، فریاد تکبیر سر دادند! شاعر می‌گوید:
| جاؤوا برأسک یا ابن بنت محمد | مـتـزمــلاً بـدمـائـه تـزمیــلا |
«سرِ آغشته به خونت را آوردند ای پسر دختر پیامبر»!
| ویکبـرون بـأن قـتلت وإنمــا | قتـلـوا بک التکـبـیر والتهلیـلا |
«آنها، تکبیر می‌گویند که تو، کشته شده‌ای، ولی در حقیقت آنها، با کشتن تو، الله اکبر و لا اله الا الله را کشته اند».
احمد بن حنبل را به زندان بردند و طوری شلاق زدند که در معرض مرگ قرار گرفت، اما هیچکس به دفاع از او برنخاست.
ابن تیمیه را اسیر کردند و او را سوار بر قاطری به مصر بردند. اما آن جمعیت زیادی که بعداً در تشییع جنازه‌اش شرکت کردند، در دفاع از او هیچ تکانی نخوردند. چون انسان‌ها، حدی دارند که از آن نمی‌گذرند.
﴿وَلَا یَمۡلِکُونَ لِأَنفُسِهِمۡ ضَرّٗا وَلَا نَفۡعٗا وَلَا یَمۡلِکُونَ مَوۡتٗا وَلَا حَیَوٰهٗ وَلَا نُشُورٗا ٣﴾ [الفرقان: ۳] «آنان، مالک هیچ سود و زیانی برای خود نیستند و نه مرگ و زندگی و رستاخیزی را در اختیار دارند».
﴿یَٰٓأَیُّهَا ٱلنَّبِیُّ حَسۡبُکَ ٱللَّهُ وَمَنِ ٱتَّبَعَکَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ ۶۴﴾ [الأنفال: ۶۴] «ای پیامبر! تو را خداوند و آن مؤمنانی که از تو پیروی کرده‌اند، بس هستند».
﴿وَتَوَکَّلۡ عَلَى ٱلۡحَیِّ ٱلَّذِی لَا یَمُوتُ﴾ [الفرقان: ۵۸] «و بر خداوندی که نمی‌میرد، توکل کن».
﴿إِنَّهُمۡ لَن یُغۡنُواْ عَنکَ مِنَ ٱللَّهِ شَیۡٔٗاۚ﴾ [الجاثیه: ۱۹] «آنان، هیچ چیزی را از تو دور نمی‌کنند».
| فالزم یدیک بجبل الله معتصماً | فإنه الرکـن إن خانـتک أرکان |
«با دو دست خود، محکم به ریسمان الهی چنگ بزن؛ زیرا ریسمان الهی، تکیه گاهی واقعی است که همچون دیگر تکیه‌گاه‌ها به تو خیانت نمی‌کند».