وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
مراد همان صحابه، تابعین، ائمهی عادل و بزرگواری است که ازآنان پیروی کرده‌اند، یعنی همان کسانی که امت بر امامت، پیشوایی و منزلت والای آنان در دین اتفاق دارند و مسلمانان سخنان و گفتارشان را نسل اندر نسل، با طیب خاطر و رضایت کامل پذیرفته‌اند، مانند امامان مذاهب چهارگانه، سفیان ثوری، لیث بن سعد، عبدالله بن مبارک، ابراهیم نخعی، امام بخاری و سایر اصحاب سنن، از این رو کسانی چون خوارج، روافض، معتزله و جبریه که متهم به بدعت یا سایر القاب ناپسند هستند، از این مسمی خارج‌اند[۱].
[۱]– منهج الاستدلال على مسائل الاعتقاد: ۱/۳۳٫