حجیت مفهوم مخالف:[۱]
جمهور میگویند: حجت است، و حنفیها میگویند: حجت نیست، زیرا غایت آنچه در این مسأله (مفهوم مخالف) وجود دارد، دلالت نص بر منطوق آن یا مفهوم موافق با اقسام آن است، اما در نص دلالتی بر مفهوم مخالف وجود نداشته و برای دست یابی به حکمش در ادلّهای دیگر به جستجو میپردازیم و از جمله مواردی که در این زمینه بعضی از فروع فقهی بر آن مترتب است، این است که جمهور فقها میگویند: جایز نیست که نماز جز با تکبیره الاحرام آغاز شود و نباید جز با سلام دادن از آن خارج شد و به این حدیث استناد میکنند: کلیدِ نماز، پاکیزگی، و تحریم آن تکبیره الاحرام و تحلیل آن سلام دادن است.[۲]
اما حنفیها میگویند: غایت آنچه از این دستور دریافت میشود: مشروعیت ورود به نماز با الله اکبر گفتن و خروج از آن با سلام دادن است، نه اینکه دخول و خروج جز با گفتن این دو ممکن نباشد.
بدین خاطر حنفیها ورود به نماز با هر ذکری از جمله سبحان الله و الحمدلله و لا إله إلّا الله گفتن، و همچنین خروج از آنرا با هر کاری که از جنس نماز نباشد جایز میدانند.
به سبب اختلافی که در زمینۀ این قاعده وجود دارد، اختلافات بسیار زیادی در مسائل فرعی فقه به وجود آمده است.
[۱]– برای آگاهی بیشتر از مفهوم مخالف مراجعه شود به اصول فقه شافعی ص۵۱-۵۰، الوجیز فی اصول الفقه ص۳۷۷-۳۶۶،
[۲]– رواه الامام احمد (۱/۱۲۳)، و ابو داود (۱/۸۸)، والترمذی (۱/۳۸)، و ابن ماجه (۱/۱۰۱)، وقال الترمذی: هذا الحدیث أصح شیء فی الباب وأحسن.