نمونه‌هایی از بدعت‌های عصر حاضر

جشن گرفتن به مناسبت تولد پیامبر در ماه ربیع الأول

این عمل مشابهت به نصاری است که به مناسبت میلاد مسیح جشن می‌گیرند، مسلمانان جاهل و یا علمای گمراه هم در ربیع‌ الأول هر سال به مناسبت تولد پیامبر صلی الله علیه و سلم جشن برپا می‌‌کنند. برخی این جشن‌‌ها در مساجد و بعضی در خانه‌ها یا اماکن مخصوص برگزار می‌کنند. در این مجالس بسیاری از مردم شرکت می‌کنند. اکثر این جشنها علاوه بر این که بدعت و مشابهت به نصاری هستند، از شرکیات، کارهای منکر و زشت نیز خالی نمی‌‌باشند، مانند: خواندن اشعار و سرودهایی که در آنها زیاده‌ روی و غلو در حق پیامبر صلی الله علیه و سلم است. تا جایی که نیازهای خودشان را به جای الله از پیامبر می‌خواهند و از ایشان طلب فریادرسی می‌‌کنند. این در حالی است که پیامبر صلی الله علیه و سلم از غلو و زیاده‌روی در مدحش، نهی کرده و می‌‌فرماید: «لا تُطْرُونِی کَمَا أَطْرَتِ النَّصَارَى ابْنَ مَرْیَمَ، إِنَّمَا أَنَا عَبْدٌ، فَقُولُوا: عَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ»^[۱]. «در مدح من غلو و زیاده‌روی نکنید، همانطور که نصاری در مدح ابن مریم غلو کردند، من بنده‌‌ای بیش نیستم، پس بگویید: عبدالله و رسول او».

گروهی معتقدند پیامبر صلی الله علیه و سلم در جلسات مولود خوانی حاضر می‌‌شود.

و از منکرات دیگر که در این جشن‌ها وجود دارد سرودهای دسته‌ جمعی است که همراه با موسیقی و طبل خوانده می‌شود، یکی دیگر از بدعت‌‌های این جلسات رقص و پایکوبی همراه با اذکار صوفیان مبتدع است.

در برخی مناطق این مجالس به شکل اختلاط بین زنان و مردان برگزار می‌‌شود، که سبب فتنه می‌‌گردد تا جایی که کارهای ناپسند نیز انجام می‌شود. حتی اگر این مجالس خالی از کارهای نامشروع باشد و فقط به جمع شدن مردم و خوردن غذا و اظهار شادی اکتفا شود -آن طور که ادعا می‌‌کنند- بازهم بدعت و نوآوری در دین است [و هر نوپیدایی در دین بدعت است و هر بدعتی گمراهی است].

خلاصه این که برگزاری اینگونه مجالس می‌تواند زمینه‌ای برای بوجود آمدن و ازدیاد منکرات باشد، و حتی منکراتی که در جشن‌‌های غیرمذهبی صورت می‌گیرد در این جشن‌ها نیز انجام می‌‌گیرد.

گفتیم: جشن به مناسبت مولود نبوی بدعت است چون هیچ اصل و اساسی در کتاب و سنت و عمل سلف صالح و قرون مفضله ندارد، و ریشه آن به بعد از قرن چهارم هجری بر می‌‌گردد که گروهی به نام «فاطمیون» آن را به وجود آوردند.

امام ابو حفص تاج الدین فاکهانی رحمه الله می‌‌گوید: «اما بعد: گروهی از مبارکین چندین مرتبه درباره اجتماع ربیع الأول مردم که آن را مولود می‌‌نامند، پرسیده‌اند آیا این اجتماع اصلی در دین دارد؟ و می‌‌خواستند پاسخ واضح و روشنگر حق باشد. گفتم و بالله التوفیق: هیچ اصلی درباره مولود، در کتاب و سنت وجود ندارد و از هیچکدام از علمای امت، کسانی که پیشوایان دین و متمسک به آثار سلف صالح هستند انجام آن نقل نشده است، بلکه بدعتی است که اهل باطل آن را به وجود آورده‌اند و هواپرستی‌ای است که حرام‌ خواران از مال مردم می‌‌خواهند با آن شکم خود را پر کنند»^[۲].

شیخ الإسلام می‌‌گوید: «آنچه بعضی از مردم بوجود آورده‌اند، یا مشابهت به نصاری است که میلاد عیسیعلیه السلام را جشن می‌‌گیرند! یا بخاطر محبت و احترام پیامبر صلی الله علیه و سلم است که -با وجود اختلاف در روز تولدش- این روز را جشن می‌گیرند.

سلف صالح این کار را انجام نداده‌‌اند، اگر در این عمل خیری می‌‌بود سلف رضی الله عنهم مستحق‌تر از ما بودند که این خیر نصیب آنان شود، چون آنان بیشتر از ما محبت پیامبر صلی الله علیه و سلم را در دل داشتند و به او احترام می‌گذاشتند و برای کسب خیر، از ما حریص‌تر بودند، بنابراین محبت و تعظیم پیامبر در این است که از دستوراتش پیروی کنیم و سنتهایشان را در نهان و آشکار زنده نماییم، و آنچه آورده به دیگران برسانیم و در راه اسلام با قلب، دست و زبان جهاد کنیم. و راه سابقین اولین از مهاجرین و انصار و کسانی که به خوبی از آنان پیروی کرده‌اند همین است و بس»[۳]. با اختصار از کلام شیخ الإسلام.

درباره رد این بدعت‌ها کتاب‌ها و رساله‌های زیادی در گذشته و حال تالیف شده است:

جشن مولود علاوه بر اینکه بدعت و مشابهت به نصاری است، عواقب دیگری مانند برپا کردن سایر جشنهای تولد برای اولیاء، مشایخ و بزرگان دارد، و زمینه را برای انحرافهای زیادی فراهم می‌کند.

 

[۱]– مسلم و بخاری.

[۲]– رساله المورد فی علم المولد.

[۳]– إقتضاء الصراط المستقیم (۲/۶۱۵) تحقیق د. ناصر العقل.