مشکلات و سختیها بد و تلخ نیستند، چون پالایشگاه روحند. اگر پیامبر عظیم الشّأن دچار این همه سختیها نمیشد، هرگز روحش تصفیه نمیشد و والامقام پرورش نمییافت و امّا قبل از او ذکریا را کشتند، یحیی را سر بریدند، موسی را تبعید کردند، ابراهیم را به آتش انداختند و پیامبران بنی اسراییل را تکّه تکّه کردند و بعد از پیامبر عمر به خون غلتید، عثمان ترور شد و علی خنجر خورد وائمّه را شلّلاق زدند ﴿أَحَسِبَ ٱلنَّاسُ أَن یُتۡرَکُوٓاْ أَن یَقُولُوٓاْ ءَامَنَّا وَهُمۡ لَا یُفۡتَنُونَ٢﴾ [العنکبوت: ۲]([۱]).
آیا مردم گمان کردند همینکه بگویند ایمان آوردیم به حال خود رها میشوند و دیگر آزمایش نمیشوند؟
[۱]– یعنی: «آیا مردمان گمان بردهاند همین که بگویند ایمان آوردهایم (و به یگانگی خدا و رسالت پیغمبر اقرار کردهایم) به حال خود رها میشوند و ایشان (با تکالیف و وظائف و رنجها و سختیهائی که باید در راه آئین آسمانی تحمّل کرد) آزمایش نمیگردند؟!».