اندیشه کردن قبل از گفتن بهتر از پشیمانی بعد از گفتن است و پشیمانی بعد از نگفتن بهتر از شرم ساری بعد از گفتن است و هرگز نگذارید دیگران از شما عبرت بگیرند، بلکه خودتان از دیگران عبرت بگیرید تا به سعادت واقعی دست پیدا نمایید. «مَا اَکْثَرُ العِبَرُ واَقَلُّ الاعِتِبِار»([۱]). «امروز میتوانی امّا نمیدانی و فردا نیز میدانی امّا نمیتوانی!».
[۱]– نهج البلاغه / حکمت ۲۱۲ (یعنی عبرتها چقدر فراوانند و عبرت گیرندهها چقدر اندک هستند).