علمی که به بحث منابع احکام، حجیت و مراتب آنها در استدلال به آنها، شرایط این استدلال، ترسیمِ روشهای استنباط و استخراج قواعد یاریگر در آن عنایت دارد و مجتهد در هنگام شناخت احکام از ادلّهی تفصیلی احکام ملتزم به آنها میشود، علم اصول فقه است و به همین دلیل است که چنان که علامه ابن خلدون میگوید: «این علم از بزرگترین، با ارزشترین و پر فایدهترین علوم شرعی است»[۱].
[۱]– مقدمهی ابن خلدون، ص: ۴۵۲٫