دین اسلام مردم را به همراهی و دوستی با همنشین صالح تشویق نموده
و از همنشین بد و نزدیکشدن به او برحذر داشته است. پیامبر صلی الله علیه وسلم این مطلب را به بهترین صورت بیان نموده و فرمودند: «مَثَلُ الجَلِیسِ الصَّالِحِ وَالسَّوْءِ، کَحَامِلِ المِسْکِ وَنَافِخِ الکِیرِ، فَحَامِلُ المِسْکِ: إِمَّا أَنْ یُحْذِیَکَ، وَإِمَّا أَنْ تَبْتَاعَ مِنْهُ، وَإِمَّا أَنْ تَجِدَ مِنْهُ رِیحًا طَیِّبَهً، وَنَافِخُ الکِیرِ: إِمَّا أَنْ یُحْرِقَ ثِیَابَکَ، وَإِمَّا أَنْ تَجِدَ رِیحًا خَبِیثَهً»[۱]؛ «مَثَل همنشین صالح و همنشین بد، مانند دارندۀ مشک و دمندۀ دم آهنگری است که دارندۀ مشک یا برایت مشک میدهد یا از وی خریداری میکنی و یا از او بوی خوشی را مییابی. و دمندۀ دم آهنگری یا لباست را میسوزاند و یا از او بوی بد به مشامت میرسد.»
[۱]– صحیح بخاری، شمارۀ حدیث: ۵۵۳۴، ۲۱۰۱ و ۲۳۷؛ صحیح مسلم، شمارۀ حدیث: ۱۸۷۶٫