نتایج ایمان به قدر (شجاعت و دلیری و دوری از سستی و ترس)

نتایج ایمان به قدر (شجاعت و دلیری و دوری از سستی و ترس)

۶- شجاعت و دلیری و دوری از سستی و ترس:

ایمان به قضا و قدر، دل صاحبش را پُر از شجاعت و شهامت نموده و آن را از ضعف و ترس، خالی می­سازد، زیرا ایماندار به تقدیر یقین دارد که پیش از فرارسیدن اجلش، نخواهد مُرد و فقط همان چیزی به او می­رسد که الله تعالی برایش مقدّر نموده و اگر تمامی امّت به قصد ضرر رساندن به وی جمع شوند، هرگز نمی­توانند به او زیانی رسانند؛ مگر آنچه اللهY مقدّر کرده باشد.

فقط کسی این موارد را درک می­کند و شیرینی­اش را می­یابد و از نتایجش باخبر است که ایمان به الله و قضا و قدر داشته باشد. بنابراین انسان ایماندار به تقدیر دارای قلبی آرام، نفسی مطمئن و فکری آسوده است و زیاد به فکر شر نیست و ترسی ندارد و اگر مصیبتی به او رسد، دلش آشفته نمی­شود، بلکه با پایداری و صبوری، آن را تحمّل و اداره می­کند؛ اگر بیمار شود، بیماری­اش را با گمان و افکار بیهوده، زیاد نمی­کند و چنانچه دچار مصیبتی گردد، با دلی محکم و استوار با آن روبرو می­شود و از سختی­اش می­کاهد. حکمت و دانایی این است که انسان خودش را وادار به تحمّلِ غمِ رسیدنِ مصیبت و دردِ دچارشدن به آن نکند. بلکه تا وقتی اسباب اندوه از وی دور است، خوشحال و خوشبخت باشد و هنگامی که دچار غم و اندوه شد، با شجاعت و میانه­روی با آن روبرو شود.

مسلمانان واقعی؛ مثلاً عالمان عامل و بندگان فرمانبردار و پیرو شریعت را با چنان آرامش دل و اطمینان خاطری می­بینی که هرگز چنین موردی به ذهن انسان خطور نمی­کند و در خیال انسان نمی­گنجد! بنابراین آنان در این زمینه، گوی سبقت را ربوده و بهرۀ کامل را برده­اند.

و حتّی در بین مسلمانان عامی چنان آرامش دل و آسودگی خاطر و یقینی می­یابی که در میان بزرگ­ترین مفکّران و نویسندگان و پزشکان غیرمسلمان وجود ندارد. بسا پزشکان غیرمسلمانی که هنگام درمان بیماریِ فردی مسلمان شگفت­زده شده و افکار فراوانی به ذهنشان خطور کرده است؛ به عنوان مثال، زمانی که پزشک غیرمسلمان دریافته این انسان بیماری خطرناکی؛ همچون سرطان دارد، آشفته و پریشان می­شود و راه درمان را با آماده­ساختن مقدّمات در پیش می­گیرد، چون می­ترسد که بیمار با شنیدن این خبر، متأثّر و اندوهگین شود. امّا به محض آگاه­نمودن وی، می­بیند که بیمار با دلی راضی و سینه­ای فراخ و آرامشی عجیب با آن روبرو می­شود!!!

بدون تردید ایمان مسلمانان به قضا و قدر بسیاری از غیرمسلمانان را به تعجّب وا داشته و آنان در این زمینه، کتاب­هایی نوشته و تعجّب و گواهی خویش را از تصمیمات قوی مسلمانان و عزّت و برخورد مناسب و زیبایشان با مشکلات زندگی را ثبت کرده­اند. این شهادتی واقعی از قومی است که از ایمان به الله و قضا و قدرش محروم مانده­اند.[۱]

تنها رویگردانی آنان از پروردگار و دوری­شان از دین حق – همان اسلامی که الله Iآن را برای بندگانش برگزید و ادیان آسمانی را با آن به پایان برد-، آنان را از این کار باز داشته است.

[۱]– نک: مدارج السّالکین، ج ۲، ص ۳۲؛ جامع العلوم والحکم، ابن رجب، ج ۱، ص ۲۸۷؛ دع القلق وابدأ الحیاه، دیل کارنگی، صص ۲۹۱- ۲۹۵٫