بی‌گمان که خداوند بهره و نصیب هرکس از زنا را برای وی نوشته است

بخاری به صورت تعلیق و مسلم به طور مسند از ابوهریره روایت کرده‌اند – فرموده است:

«إِنَّ اللَّهَ کَتَبَ عَلَى ابْنِ آدَمَ حَظَّهُ مِنَ الزِّنَا، أَدْرَکَ ذَلِکَ لاَ مَحَالَهَ، فَزِنَا العَیْنَیْنِ النَّظَرُ، وَزِنَا اللِّسَانِ الَنْطِقُ، وزنا الأذنین الاستماع وزنا الیدین البطش وزنا الرجلین الخطى وَالنَّفْسُ تَمَنَّى وَتَشْتَهِی، وَالفَرْجُ یُصَدِّقُ ذَلِکَ کُلَّهُ وَیُکَذِّبُهُ».[۱]

«بی‌گمان که خداوند بهره و نصیب هرکس از زنا را برای وی نوشته است و بدون شک، او بدان گرفتار می‌شود؛ چرا که زنای دو چشم، نگاه‌کردن (به نامحرم) و زنای دو دست، اقدام و دست‌زدن (به بدن نامحرم) و زنای دو پا، گام‌برداشتن (در جهت زنا) است و نفس اشتها و آرزو می‌کند و (در نهایت)، شرمگاه است که شهوت و آرزوی نفس را تصدیق یا تکذیب می‌کند».

[۱]– صحیح بخاری (۶۲۴۳) و صحیح مسلم (۲۶۵۷).