از صحیحترین دعاهای مأثور از پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم برای مرده، دعایی است که عوف بن مالکس روایت کرده است: پیامبر صلی الله علیه وسلم بر جنازهای نماز میخواند، بعضی از دعای او را حفظ کردم که میفرمود:
«اللهُمَّ، اغْفِرْ لَهُ وَارْحَمْهُ وَعَافِهِ وَاعْفُ عَنْهُ، وَأَکْرِمْ نُزُلَهُ، وَوَسِّعْ مُدْخَلَهُ، وَاغْسِلْهُ بِالْمَاءِ وَالثَّلْجِ وَالْبَرَدِ، وَنَقِّهِ مِنَ الْخَطَایَا کَمَا نَقَّیْتَ الثَّوْبَ الْأَبْیَضَ مِنَ الدَّنَسِ، وَأَبْدِلْهُ دَارًا خَیْرًا مِنْ دَارِهِ، وَأَهْلًا خَیْرًا مِنْ أَهْلِهِ وَزَوْجًا خَیْرًا مِنْ زَوْجِهِ، وَأَدْخِلْهُ الْجَنَّهَ وَأَعِذْهُ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ – أَوْ مِنْ عَذَابِ النَّارِ».[۱]
«خدایا! او را بیامرز، به او رحم کن، وی را خلاصی ده، خطاهای او را عفو کن، نصیب او را در بهشت نیکو قرار بده، قبر و جای او را وسعت ده، گناه او را با آب و برف و تگرگ بشوی، او را از گناهان پاک کن، همانگونه که لباس سفید را از چرک و پلیدی پاک میکنی، به او خانهای بهتر از خانهی دنیا و خانوادهای بهتر از خانوادهی خودش و همسری نیکوتر از همسر خودش عوض ده و مرحمت کن و او را وارد بهشت کن و از عذاب قبر و دوزخ پناه ده».
[۱]– مسلم، ۱۶۰۰٫